Lone - Levitate

R&S Records

De eigenwijze Lone is terug met zijn zesde album alweer. Daarop maakt de Brit een razendsnelle joyride langs ’s lands erfenis der clubcultuur. Maar slaat de schepper van meesterwerk ‘Reality Testing’ daarmee opnieuw toe met een even straffe plaat?

De start met Alpha Wheel laat die hoop alvast hoog oplaaien. We herkennen met grote pretoogjes de tintelende bleeps, wazige vocals, gedreven drums en zweverige synths. Het is meteen duidelijk: dit zal niet het album van de vernieuwing worden. Maar never change a winning team, toch?

Al zijn er grenzen. Zo keert Lone duidelijk terug in de tijd. Backtail Was Heavy houdt zich recht met kordate beats, typische UK jungledrums en een oldschool rave-arrangement à la The Prodigy. Nou, moe. Ook Vapour Trail en Triple Helix grossieren - zij het met nog meer verve - in de oude, Britse hypergeluiden waarbij de drums druilerig kletsen maar de synths o zo feestelijk doorheen ons hoofd gieren.

Lone schreef de plaat tijdens een dolle koorts in New York, na meer dan een half jaar writer’s block. En zo voelt de plaat ook aan. Ietwat ijlend, maar ook bevrijdend. Sleepwalkers en Sea Of Tranquility zijn daarvan het beste voorbeeld, terwijl het lang niet de beste nummers op dit album zijn. Lucide beats freewheelen boven de onaflatende drums en dat klinkt simpelweg goed. Het doet ons haast uitkijken naar de eerstvolgende koortsdroom.

Het is een korte plaat, iets waarbij soundscape-overgangen als The Morning Birds en Breeze Out of outro Hiraeth dat feit niets in de weg leggen. Maar Lone is verstandig genoeg deze herwerking van een heuse passage in de dancecultuur niet te lang uit te melken. Is dit een conceptplaat? Had hij weinig inspiratie? Wij vinden het vooral straffe shizzle.

Lone speelt op zaterdag 20 augustus in de Castello van Pukkelpop.