Los Campesinos! - We Are Beautiful, We Are Doomed
Wichita Recordings
De platenfirma is maar al te snel om te vermelden dat het hier niet om b-kantjes of rarities gaat, niet om remixen of radio-edits. Dit is een volwaardig nieuw album. Gegroeid uit de sessies voor een ep weliswaar, maar daarom niet minderwaardig. De tien songs staan mooi in het repertoire en kunnen de vergelijking met publieksfavorieten als You! Me! Dancing! gerust aan. Alleen – en daar wringt misschien het schoentje – het lijkt een beetje meer van hetzelfde. Pas op. Het blijft uitermate aangenaam om de lekker opgefokte muziek van de jongens en meisjes in kwestie te aanhoren. En ook de teksten stuiteren weer lekker alle kanten op. Het titelnummer is daar nog het beste voorbeeld van. Of wat dacht u van: “There’s future in the fucking/ But there is no fucking future”. Blijkbaar is er nog niet zoveel veranderd sinds eind jaren zeventig. Het valt wel op dat vooral Gareth vocaal het laken naar zich toetrekt. Met uitzondering van Ways To Make It Through The Wall en enkele korte tussenkomsten wordt de rol van Aleksandra als zangeres eerder beperkt gehouden. En eigenlijk is dat wel een beetje jammer want de rauwheid en het je-m’en-foutisme van Gareth contrasteerde mooi met de vrouwelijke, meer gestyleerde inbreng op het debuut. Verder valt er echter weinig verandering op te merken ten opzichte van ‘Hold On Now, Youngster…’. De hooggestemde gitaren zijn nog steeds prominent aanwezig en ook het glockenspiel en de samenzang wordt regelmatig bovengehaald. Er is nog steeds de nervositeit die uitgaat van de muziek en ook de teksten inclusief ellenlange (It’s Never Easy Though, Is It? (Song For The Other Kurt) of ultrakorte (Miserabilia) songtitels zijn er nog steeds.
