Lostprophets - The Betrayed

Sony BMG

‘The Betrayed’, zo heet de jongste telg van Lostprophets, waar de fans zo’n vier jaar lang op hebben moeten wachten. Eigenlijk had de release zo’n drie jaar geleden al moeten plaatsvinden, maar de band raakte het in 2007 niet eens met hun toenmalige producer. Ze besloten hun eigen weg in te slaan en componeerden een gloednieuw album dat geproducet werd door bassist Stu Richardson.

Na het meest recente album ‘Liberation Transmission’, dat in 2006 verscheen en een grote stap in de richting van de mainstreamrock was, wisten wj niet goed waaraan ons te verwachten. Maar met ‘The Betrayed’ wordt vrijwel meteen duidelijk dat het Welshe zestal enkele passen terug heeft genomen en bijna volledig is teruggekeerd naar de felle rockroots. Dstryr/Dstryr en Next Stop Atro City zijn hier perfecte voorbeelden van: woeste lyrics, vingervlug gitaarwerk en opzwepende drums. Lostprophets zoals wij ze graag horen.

Het speelse dat we van deze jongens gewoon zijn vinden we dan weer terug in For He’s A Jolly Good Felon en het immer vrolijke Streets Of Nowhere. Dit zijn het soort nummers dat live meteen pakt en waarmee Lostprophets zijn goede livereputatie in de toekomst nog ruimschoots zal kunnen aandikken.

Maar het gaat er niet altijd vrolijk en upbeat aan toe, want hier en daar wordt ook duidelijk dat de band gegroeid is en zich ook waagt aan ietwat serieuzere nummers. Where We Belong is een uitermate catchy meezinger die hier en daar U2-eske trekjes heeft en wellicht dagenlang in je hoofd blijft hangen. Opener If It Wasn’t For Hate We’d Be Dead By Now klinkt duister en onheilspellend: een perfecte start.

Helaas wordt dit zichzelf serieus nemen hier en daar ook tot het uiterste gedreven en dat is precies waar de band zichzelf verliest. Zeemzoete songs als Dirty Little Heart klinken nu eenmaal niet geloofwaardig uit de mond van Ian Watkins, speelvogel op en top en het toonbeeld van "having a good laugh".

Al bij al kunnen we met zekerheid stellen dat de keuze voor een zelf geproducete plaat in het geval van Lostprophets een erg goede keuze was. Waar een grote producer de band wellicht in de richting van softe pop/rock had geduwd, heeft het zestal nu het heft in eigen handen genomen en een erg eigenzinnige maar sterke plaat gecreëerd.