Loudon Wainwright III - Haven't Got The Blues (Yet)

429 Records

‘Haven't Got The Blues (Yet)’ is zowaar al het zesentwintigste album in de lange en illustere carrière van Loudon Wainwright III. Het volgt na het stijlvolle ‘Older Than My Old Man Now’, dat overliep van heimwee en nostalgische gevoelens.

Op zijn nieuwe plaat breidt de klassieke singer-songwriter zijn oeuvre uit met veertien nummers en opnieuw laat hij een breed palet van themata op de luisteraar los. Je wordt niet meteen vrolijk van teksten over wapens, depressie, drankverslaving en liefdesverdriet. Dat laatste is vast geen toeval want Wainwright is ondertussen al toe aan zijn derde huwelijk. In de eerste plaats laten de teksten je stilstaan bij het leven dat, zoals bekend, een allegaartje is van vallen en opstaan.

Producer David Mansfield, copain van vele oorlogen en de man die hij ontmoette op een toevallige vlucht van Vancouver naar New York, draagt zijn steentje bij om de typische Wainwright-sound ook nu weer knap neer te zetten. Net zoals hij dat deed op albums als ‘History’ en ‘Last Man On Earth’. Het zou ons niet verbazen dat enkele nieuwe songs van de achtenzestigjarige bard ook nu weer worden heropgenomen door andere grootheden, zoals Bonnie Raitt, Johnny Cash en zoon Rufus Wainwright dat eerder al deden.

Ook nu weer staan de teksten in het teken van introspectie van de man die kan terugblikken op een bewogen leven. Vaak kiest Wainwright voor de milde zelfspot waarmee hij zijn ups en downs weet te relativeren op een fijnzinnige en zelfs humoristische - of noem het tragikomische - manier. Gelukkig giet hij die niet in al te zware songs die muzikaal zouden tegenvallen. Er zitten enkele pittige, uptempo songs in, die het geheel draagbaar maken en de blazers zorgen mee voor de prettige klankkleur die over de hele plaat te horen valt en een geoefend luisteraar herkent in de backings zeker de stem van dochter Martha.

Wainwright heeft een best aardige plaat gemaakt hoewel enkele mindere nummers ook hadden mogen sneuvelen. Vele jonge singer-songwriters zullen hierdoor opnieuw genspireerd worden om in zijn ervaren voetstappen mee te stappen. De nummers van Loudon komen meer dan ooit recht uit het hart. De man weet ook op iets oudere leeftijd de juiste snaren te raken. En zo hoort het ook bij dit genre.