Low Vertical - We Are Giants

Zeal Records

Lode, Pieter, Seppe en Ward. Zo stellen de jongens van Low Vertical zichzelf voor op de hoes van het onbescheiden getitelde ‘We Are Giants’. Reuzen zijn ze nog niet, maar feit is dat Low Vertical wel een zekere aanhang heeft verkregen met hun debuut uit 2011, ‘I Saw A Landscape Once.’

Er zijn heel wat verschillen tussen dat debuut en de opvolger ‘We Are Giants. Het opmerkelijkste verschil is dat de plotse tempo- en stijlwisselingen binnen één en dezelfde song achterwege zijn gebleven. De grootste gelijkenis is dat stijlwisselingen tussen songs onderling nog steeds een zekerheid zijn bij dit Brugse kwartet.

De plaat opent met titelsong We Are Giants, een zeer mysterieus nummer dat, net als bepaalde momenten op de voorganger, doet denken aan Radiohead. De stem van zanger Ward klinkt even ver weg in het ijle dan die van Thom Yorke terwijl overactieve percussie voor het ritme zorgt. Sterke opener en meteen een nummer waaruit blijkt: met een hoofdtelefoon op je oren komt Low Vertical pas echt tot zijn recht.

We Are Giants vormt min of meer een tweeluik met het daarop volgende instrumentale Toulouse-Lautrec dat met zijn gitaarriedeltje en belletjes meteen de combinatie tussen echte instrumenten en elektronica laat horen zoals dat ook al op ‘I Saw A Landscape Once’ te horen was.

Echt sterk wordt de plaat naar het einde toe. De drums van Sensei, het pikzwarte Epic Slaughter waarin de noise het langzaam overneemt van de dromerigheid en de afsluiter Noa (waarin stilletjes “It’s a cruel World” weerklinkt) zijn Low Vertical op hun best en – we zeggen het nog eens – komen pas echt tot hun recht door een hoofdtelefoon. Een goeie weliswaar.

Helemaal anders klinkt het dan weer in Good Luck, Little Fellow en in Sun Sun. Twee dromerige en radiovriendelijke popnummers die van pakweg Girs In Hawaii hadden kunnen zijn. De tekst van Sun Sun mag dan niet verder gaan dan “Sun Sun/on my head”, het nummer verveelt geen moment.

‘We Are Giants’ is duidelijk een stuk toegankelijker dan ‘I Saw A Landscape Once’, maar Low Vertical blijft wel een groep die niet in hokjes te duwen valt. Op deze plaat staan rasechte pop, instrumentals en elektronica-experimenten naast elkaar. ‘We Are Giants’ klinkt dan ook niet écht als een geheel, maar wel als een staalkaart van het kunnen van Low Vertical. En daar is niets verkeerd mee.