Lusts - Illuminations

1965 Records

Reverb galore! Lusts heeft met ‘Illuminations’ een debuutplaat klaar en zwiert daarmee de deur wagenwijd open voor al wie geïnteresseerd is in een kruising tussen new wave en postrock. Ofwel: de vrolijkste versie van Joy Division die je ooit zal horen. Zeer schöne poging anno 2015 is ons verdict.

Met een zweem van een intro wordt Sometimes letterlijk op gang getrapt. De single, waarmee de broertjes Stone uit Leicester op de blogosfeerpoort kwamen bonzen, zorgt met veel gemak voor de eerste onderdompeling in het postrock-bad. Careless en The Chair duwen nog een tikkeltje harder door en spelen zo nagenoeg meteen de twijfel weg. Toegegeven, voor een kruising tussen postrock en new wave klinkt dit allemaal wel heel melodieus, maar te soft kan het alvast niet genoemd worden.

Wat nog meteen opvalt: op plaat klinkt het allemaal iets te opgekuist. Jammer, want net deze muziek komt beter uit de verf met een laagje ruis of aangenaam rammelende distortion. Als producer werd MJ van Hookworms ingeschakeld – die andere ontdekking uit Groot-Brittannië waar we de afgelopen twee jaar ons hartje aan ophaalden. Niets dat de pret kan drukken echter, want het levert een bijzonder fijn schijfje op.

Temptation zorgt, op een uitstekend gekozen plaats op de tracklist, voor een tweede herkenningspunt. Wie nu nog niet mee is, haakt beter af. Qua sound zit de band namelijk vrij beperkt. Maar dat beseffen ze zelf maar al te goed, want er wordt steevast netjes afgeklokt op drie minuten; op de grandioze afsluiter Mouthwash met geheime bonus track na. Naast "niets nieuws onder de zon" en "weinig variatie" noteren we ook het zeurderige Bad Weekend en Don’t Kiss Me als minpunten. Die laatste doet bijvoorbeeld eerder aan een mislukte kerstsingle denken.

Tussenin lanceerden de titeltrack en soundscapebrug Attraction ook nog derde single Waves; misschien de meest energieke song op de plaat. Props voor de puike singlekeuze alleszins; geen gemakkelijke zaak op deze langspeler.

Echo &  The Bunnymen, Sonic Youth, The Cure en het eerder genoemde Joy Division plaveiden lang, lang geleden de weg, maar wij vinden het bijzonder fijn dat die nog eens bewandeld wordt door mensen met zo’n muzikale kunde. Dot van een album!