Mad About Mountains - Mad About Mountains

Zeal Records

Monza, Krakow, The Brothers Deere, er zijn heel wat potjes waarin Piet De Pessemier een vinger heeft (of had). En tussendoor maakt hij solo dan nog eens een liedje naar aanleiding van de gebeurtenissen op Pukkelpop 2011. Nu is er Mad About Mountains, zijn volgende project, waarin hij al die eerder genoemde bands ergens wel een plaats geeft, maar toch vooral zijn eigen ding blijft doen.

Het slepende tempo van Krakow, de rootsinslag van The Brothers Deere, … van dat alles zit er wel iets in Mad About Mountains. Elders werd Neil Young al genoemd als referentie. Maar Sophia en Willard Grant Conspiracy lijken - in onze geest althans - soms veel dichterbij.

Opener Pray neemt je al meteen mee naar de diepere gedeelten van het muzikale bewustzijn van De Pessemier. Het eentonige gitaarspel (?) staat in schril contrast met de doorleefde zang en de geluidseffectjes maken het helemaal spookachtig.

Sophia horen wij terug in een song als Best Friend, die ons meeneemt naar het debuut van de eerder genoemde band. De lapsteel past er prachtig bij. Maar eigenlijk is het de vertwijfeling, die ook in Willard Grant Conspiracy’s ‘Regard The End’ zat, die je terughoort in het desolate van After You of in de eenzaamheid, die uit In The End spreekt. Hoe mooi een liedje met enkel een stem en een eenvoudig banjodeuntje kan zijn.

In Hold On #2 dringt dan toch een beetje licht door deze muur van pijn. Alsof het de laatste strohalm is waaraan wordt vastgehouden. En De Pessemier zingt het met iets hogere stem om dat te onderstrepen. Voor Don’t Be Angry krijgt hij de hulp van “Astronaute” Myrthe Luyten, wiens donkere stem de zijne mooi aanvult. Het resultaat is opnieuw een liedje dat onder je huid kruipt en daar zorgt voor een ongemakkelijk gevoel.

Eigenlijk weet enkel afsluiter Farewell Brothers niet echt te overtuigen. Hoewel ook daarin die verstilde smart zit, gaat het niet zo diep als wat voorafgaat. Het drukt de pret – voor zover daar al sprake kan van zijn op deze plaat – nochtans niet. Mad About Mountains heeft het bestaansrecht met dit plaatje meer dan verdiend. En Zeal Records – durven wij hen het Belgische Excelsior te noemen? - mag opnieuw prat gaat op een mooie aanvulling voor de toch al goed uitgeruste stal.