Madeline - White Flag

Orange Twin Records

"I know you won't ever say you loved me to your friends. In fact they've never heard of me", klonk het in I Know You Won't uit 'The Slow Bang' (2007). Nooit van gehoord, zegt u? Een ware schande! En dus, beste vrienden, hier is Madeline.

Madeline - voluit Madeline Adams - was 15 toen ze in 2000 haar muzikale carrière startte bij de Sugar Shakers (legendarisch in Athens, Georgia). En op 17 bracht ze in eigen beheer haar solodebuut 'Kissing & Dancing' uit.

Een jaar later brengen de doe-het-zelvers van Plan-It-X Records de plaat opnieuw uit, en samen met Athens-locals Zumm Zumm gaat ze op tournee. Er volgen enkele ep's en singles, en in 2006 neemt ze samen met Matthew Houck (Phosphorescent) haar tweede album 'The Slow Bang' op. Het onvolprezen Orange Twin Records brengt de plaat begin 2007 op de markt. 

En nu, nog steeds maar 24 lentes jong, stelt de Southern Georgia siren haar derde langspeler voor, wederom op Orange Twin. 'White Flag' neemt ons dertien pretentieloze, solide songs lang mee op reis naar het hart en de ziel van Madeline.

Soms, zoals in Dirty South (Tie One On) of ook Shotgun Wedding - "Run daddy get the shotgun, I'm gonna marry him" - neemt ze ons wel minder subtiel mee naar haar geboortestreek, maar vaak kan het evenzeer charmeren, dankzij haar stem om van te smelten. En net zo vaak zit de schoonheid in de details: de juiste banjo of fiddle op de juiste plaats, en het blijft au fond universeel magisch dan wel tragisch. Enfin, het werkt.

Dat alles instrumentaal met deskundige precisie vasthangt, is uiteraard geen toeval: haar White Flag Band viste Madeline op uit de van puur talent overkokende Elephant Six-vijver.

Ook de teksten blijven ever so clever: "It's the joke I've told a thousand times. It's how I laugh the most when I don't get the punchline", horen we in You Can't Break My Heart. En wie zijn wij om te zeggen dat dat niet sterk is? Het wil ook al iets zeggen dat Madeline het woord "love" zelden expliciet in de mond neemt, op de "I loved you first" in opener Sorry na. Het is haar bij deze vergeven.

Madeline heeft de overbodige kantjes en hoekjes van haar vorige worpen duidelijk overboord gegooid en koers gezet naar een doorgedreven maturiteit, zonder in te boeten aan jeugdig enthousiasme en onschuld. 

Dat er niet de slechtste, maar ook niet de beste songs op 'White Flag' staan, mag geen
reden zijn om het album in het geheel lauwe kritieken te geven. We kunnen immers besluiten dat we hier met een geboren muzikaal talent te maken hebben, dat gewoon geen slechte song kán schrijven. En dat er dan geen I Know You Won't op 'White Flag' staat, is gewoon jammer.