Magazine - No Thyself
Wire-Sound
Ontbreekt 'Real Life' ( 1978) van Magazine in uw collectie, dan mist u een van de opmerkelijkste shrapnels die de punkexplosie de toekomst in katapulteerde. Vijfendertig jaar nadat Howard Devoto als lid van The Buzzcocks zelf mee het vuur aan de lont stak ademt hij Magazine nieuw leven in met ‘No Thyself’. Een comeback die niet onopgemerkt voorbij mag gaan.
Het oorspronkelijke Magazine was een band die zich perfect roerde binnen de tijdsgeest van de late jaren zeventig, maar die zich tegelijkertijd wist te onderscheiden van heel wat minder ruimdenkende soortgenoten. Magazine maakte met avontuurlijkere songs en een prominente rol voor Dave Formula en zijn synths immers de weg vrij voor de generatie van de postpunk en de new wave. Tot vandaag wordt de invloed van Magazine erkend door tal van muzikanten, niet het minst de jeugdige postpunk-aanhangers die de voorbije jaren als paddenstoelen uit de aarde plopten.
Ere wie ere toekomt. Magazine heeft dan wel zijn nageslacht verzekerd, daarom moet het zich nog niet laten steriliseren. Met bezieler Howard Devoto, Dave Formula op keyboards en John Doyle op drums heeft deze incarnatie voldoende raakvlakken met de klassieke Magazine-line-up. En dat weerspiegelt zich ook in de sound.
De kunstige pop van ‘No Thyself’ zit vernuftig ineen. Formula’s toetsen klinken heerlijk analoog (bijvoorbeeld in het toch vrij modern gedesignde Happening In English). Devoto klinkt bedaarder en uiteraard ouder, maar komt nog steeds ongemeen scherp uit de hoek. En Doyle, die klinkt als John Bonham die zich klaarmaakt om de Wu-Tang Clan te vervoegen. De tien nummers - allen netjes vier à vijf minuten lang - hangen boordevol weerhaakjes, gewoon om zeker te zijn dat het organische geluid je niet meer loslaat.
Het enthousiasme van de gereïncarneerde band en zijn onbetaalbare ervaring hebben hun werk gedaan. De weldra zestigjarige Devoto is er zich duidelijk van bewust dat die ervaring wel eens snel verloren kan gaan. In Holy Dotage zingt hij van “more mortal than ever”. En weet je nog wat The Who in My Generation zong? Devoto vertaalt dat in het aan Kurt Cobain en Ian Curtis gerichte Hello Mr. Curtis geestig naar het heden: “I hope I die before I get réálly old.” En als het even kan, net als Elvis, op een of ander verdomd toilet.
De titel Of Course Howard (1979) laat er geen twijfel over bestaan dat Devoto terugblikt op zijn jongere zelf. Was Devoto een despoot? Luister en oordeel zelf. In de slaapkamer alvast wel, zo getuigt hij in Other Thematic Material - een opvallend vage titel voor zo’n expliciete songtekst. In het nummer mengt hij lieflijke, huiselijke scènes met een achttien-plus-monoloog die zelfs Magazine-liefhebbers zal shockeren.
Helemaal anders gaat het eraan toe in Physics, waarin Devoto eerder beschrijvend de evolutieleer plaatst tegen het creationisme. En nu we het er toch over hebben: de punks kantten zich heftig tegen de rockdino’s. Zelf zijn ze nu dubbel zo oud, maar zoals Magazine komt te bewijzen: dinosaurussen blijven enorm fascinerende beesten.
19 januari 2012