Magma - Félicité Thösz

Seventh Records

Weinig bands kunnen beweren dat ze een eigen genre hebben uitgevonden. Gesticht in 1969 door drummer Christian Vander, ligt het Franse ensemble Magma aan de basis van Zeuhl, een opmerkelijk substraat binnen de progressieve rock. ‘Félicité Thösz’ is opnieuw een parel, al wordt geen echt nieuwe grond ontgonnen.

Wie de moeite doet op het net de Best-Ever-lijstjes door te nemen van Expose, een progressief kwartaalblad dat focust op de avontuurlijke kant van de muziek, komt de klassieke albums tegen die door al de anderen genegeerd worden. Eén van die platen die regelmatig genoemd wordt, is Magma’s ‘Live/Hhaï (Köhntark)’ uit 1975. Sinds de emotie en de kracht van deze muziek een enorme indruk op ons maakten, beschouwen we Magma als één van de belangrijkste waarden in het proggebeuren.

Magma was vooral in de jaren zeventig erg invloedrijk. Hun Zeuhl, dat invloeden incorporeert uit de jazz (de legendarische John Coltrane), prog en klassiek, kreeg heel wat navolging in Europa en Japan. Paradoxaal genoeg klinkt Magma tegelijk symfonisch/bombastisch en minimalistisch.   

Wat de groep vandaag doet, verschilt in weinig van hun hoogdagen. ‘Félicité Thösz’ offreert weer alle bekende keuringrediënten met een grandeur die enkel een ervaren outfit als Magma tentoon kan spreiden. Typisch is het voortstuwende jazzrockdrumspel van Vander, waarbij zeker de prachtige cimbaalslag opvalt.

En er zijn de breed uitgemeten, vocale harmonieën (aangevoerd door Christians vrouw Stella), hemels gezongen in een verzonnen dialect (het Kobaiaans), zodat we Magma moeten beschouwen als een conceptgroep: hier worden een imaginaire, Kobaiaanse beschaving en haar relatie tot de aarde en andere planeten bezongen. De klassieke referenties zijn evident in de koor- en operastemmen, de herhaling van motieven - denk aan de invloed van de minimal music - en het gebruik van dynamiek.

Knap is hoe men dit allemaal zo overtuigend weet te brengen in ruim een half uur. Niet meteen het tijdsbestek van een standaardcd, maar Magma gebruikt natuurlijk een heel andere meetlat. Met een titelnummer van achtentwintig minuten komt men tegemoet aan de kosmische visie van progrock op tijd en ruimte. 

Magma is absoluut niet je dagelijkse progband. Als je hen niet kent, en je staat open voor sterrenreizen of je zoekt naar progressieve muziek uit een apart vaatje getapt, dan zou dit wel eens jouw verrassingsplaat van het jaar kunnen zijn. En ken je hen wel, dan zal je verheugd vaststellen dat deze buitenaardse Fransen nog steeds onder ons zijn.