Magnapop - Chase Park

Drag Star Music

Als Pavement het mag en ook Pixies het doen, waarom zou Magnapop het dan niet mogen? Dan hebben we het meer bepaald over een reünie. Alleen, intussen is de band al toe aan de tweede cd sinds die reünie en nog steeds is er geen hond die ervan opkijkt. Gewoon maar om te zeggen dat ‘Chase Park’ hun vijfde cd is en de tweede sinds de band in 2005 de instrumenten weer uit het kolenhok haalde.

En onder band verstaan we dan in de eerste plaats zangeres Linda Hopper en gitariste Ruthie Morris. Want drummer Chad Williams en bassist Scott Rowe werden pas onlangs ingelijfd. Met ‘Hot Boxing’ en ‘Rubbing Doesn’t Help’ scoorde de band nog wat Afrekeninghitjes, waarvan, wat ons betreft, vooral Lay It Down is blijven hangen.

Maar de tijden zijn veranderd en elk land heeft zijn eigen rockduo’s, die er met zijn tweeën vaak in slagen om meer energie en power uit te stralen dan veel andere meerkoppige bands. En dus zakt een band als Magnapop veel sneller weg in een onoverzichtelijk moeras van releases, waarin ook de doorsnee muziekliefhebber probeert niet te verzuipen.

Want eigenlijk is er op ‘Chase Park’ niet veel veranderd sinds ‘Hot Boxing’. Linda Hopper is nog steeds geen fantastische zangeres en Ruthie Morris durft nog steeds uit te pakken met haar rechttoe rechtaan punky stijl. Maar de luisteraar haalt onverschillig zijn schouders op en klasseert deze plaat bij de rest van de ooit-wel-eens-gedraaid-maar-verder-nooit-meer-uit-de-kast-gehaalde cd’s.

Tussen opener Bring It To Me en afsluiter Need More zitten immers tien songs, die steeds dezelfde richting uitgaan. Het zijn allemaal leuke popliedjes met een stevige gitaar, maar dan zijn we ook helemaal uitgepraat. Af en toe wordt er wel een versnelling hoger geschakeld (Q-Tip). Maar dat precies Jesus nog het meest de zenuwuiteinden prikkelt, is tekenend, want dat is oorspronkelijk namelijk een nummer van Spiderbait.

Voor wie de band voor de eerste keer hoort, zou ‘Chase Park’ misschien nog even iets kunnen betekenen, maar wie de vroegere platen kent, zal ongetwijfeld tot de conclusie komen dat de band nog steeds in dezelfde modder speelt als tien jaar geleden.