Malcolm Middleton - Waxing Gibbous

Full Time Hobby

Malcolm Middleton moet zowat de vleesgeworden misantropie zijn. Al vier cd’s schreef hij vol met de meest pessimistische teksten op hoogst aanstekelijke muziek. Met ‘Waxing Gibbous’ is hij toe aan zijn vijfde soloalbum. Nu zou je gaan denken dat dat inmiddels toch moet gaan vervelen. Maar niets is minder waar.

En daar zijn wel degelijk redenen voor. Want als je pakweg ‘Into The Woods’ naast deze plaat legt, valt meteen op dat de productie erg sober werd gehouden. De vocale bijdragen van King Creosote & The Pictish Trail evenals van voormalig Arab Straplid Jenny Marsh en de piano van Barry Burns van Mogwai maken van Carry Me dan wel een minimaal meesterwerkje, verder zijn de extraatjes beperkt gehouden. Deze keer heeft deze Schotse zwartkijker de touwtjes immers zelf in handen gehouden. En de toegepaste soberheid komt de songs alleen maar ten goede.

Bovendien zijn die songs gewoon ijzersterk. In al zijn eenvoud kent dit plaatje geen enkel dieptepunt. Vanaf de energieke opener Red Travellin’ Socks - geef toe: hoeveel nummers kent u over sokken? – over het afwisselende Stop Doing Be Good tot de akoestische afsluiter Made Up Your Mind blijft het niveau schrikbarend hoog.

Tekstueel is er niet echt veel veranderd. Of zoals hij het zelf zegt: “Everything I do is redundant / Everything I say is a lie.” Niets nieuws onder de zon met andere woorden. Ook titels als Ballad Of Fuck All laten niet veel aan de verbeelding over. Maar u hoeft zich niet meteen zorgen te maken over Middletons geestelijke gezondheid: er zit meer dan voldoende humor verstopt in zijn teksten, tenminste voor wie zijn koeterengels verstaat.

Ook probeert hij zelf nieuwe horizonten aan te doen. In Zero rapt hij zowaar een stukje (of probeert tenminste iets wat daarvoor moet doorgaan) en steekt hij meteen zijn voormalig kompaan Aidan Moffat de loef af. En in het sokkenlied speelt hij ook slap bass. Maar dat alles neemt niet weg dat het vooral liedjes als het intieme Ballad Of Fuck All zijn die in al hun eenvoud hoge toppen scheren.

Tot afschuw van zijn fans heeft Malcolm Middleton net aangekondigd dat dit voorlopig zijn laatste plaat is. Hij is aan iets nieuws toe, iets instrumentaals of gewoon iets anders. Voor ons had het niet echt gehoeven, al wordt het wel stilaan tijd dat ook het vasteland de waarde van deze brompot gaat inzien.