Manu Delago - Circadian
One Little Indian
Gek en bezig bijtje, die Manu Delago. Wie wenste, mocht vorig jaar nog genieten van een audioverslag van zijn bijzondere expeditie met bandleden en technici door de Alpen op de ambient-sfeerplaat ‘Parasol Peak’. Nu heeft de befaamde speler van de hang handpan weer een nieuw project klaar. Op ‘Circadian’ neemt Delago de toehoorders mee doorheen de cyclus van diverse slaapstadia, met als extra inspiratiebron zogenaamde circadiaanse ritmes.
Een uitermate stevig tourschema (met onder meer Olafur Arnalds) gunde de componist nauwelijks enige rust. Dromen, optredens en een constante aan nieuwe mensen met wensen begonnen zich te vermengen in deze stressvolle reistijden, waardoor het element “slaap” meer een bewust, zeldzaam goed werd. Daarom neemt Manu Delago op ‘Circadian’ een reis doorheen de nacht, weliswaar op de eigen unieke manier. Zo is de titeltrack opgebouwd uit een repetitieve vierentwintignotensequentie met kleine ritmische variaties om te symboliseren dat ons vierentwintiguursleven nooit perfect is en iedereen zijn eigen afwisseling kent. Of wat dan van het twintig uur durende Delta Sleep, dat in zijn sfeerminimalisme de fase van de diepslaap symboliseert en abrupt eindigt met een muzikale alarmklok?
Om deze dromerige, repetitieve klanken van de Delago-handpan te verrijken, heeft de Oostenrijkse muzikant ditmaal overigens een negenkoppig ensemble ingeschakeld, het Circadian Ensemble. Toetsen van strijkers, trombone en accordeonsynths geven het geheel een extra orkestraal tintje, terwijl de handpan en de elektronische saus erover voor een leuke digitale ambientsfeer zorgen. Gooi daar nog een berg onherkenbare culturele percussie-instrumenten bij (afkomstig uit zowel Rusland als Turkije, Vietnam als Indonesië) en je weet dat je een uniek geheel mag verwachten.
En zo zit deze plaat vol wendingen en verrassingen. Want weet dat het vaak gaat om minimale sfeermuziek die een droomfase symboliseert. Zo is de eerste vrijgegeven song The Silent Flight Of The Owl een voortdurend aftasten van percussienoten, klarinetstoten, en mondharp die elkaar circulair versterken en het gefladder van vleugels moeten voorstellen. Op zich natuurlijk gek, want u weet net als wij dat uilen geruisloos vliegen, maar dit terzijde.) Maar in het afsluitende Zeitgeber mag de luisteraar wel echt goed wakker worden en krijg je een soort van akoestische technopolka op basklarinet – ook een constant instrument op Delago-platen. Lekker oppeppend en opzwepend.
Mooie composities, subtiele muziek, een prima balans tussen analoog en digitaal, een plaat met een verhaal: ‘Circadian’ is zonder twijfel één van Manu Delago's beste releases ooit. En als je even door de man zijn palmares wandelt, betekent dat wel iets. Voor de avontuurlijke luisteraar.