Marcel Dettmann - Conducted

Music Man Records

Het was lang reikhalzend uitkijken naar deze nieuwe compilatie van Marcel Dettmann, technovakman als geen ander. Zijn vorige mix scoorde namelijk ontzettend goed en kaapte enkele awards weg. De magie der knoppen is hij nog steeds niet verloren, al is het af en toe toch wat zoeken. Maar wie zoekt die vindt, en voor ons kan het ritje niet lang genoeg duren.

Dat je Marcel Dettmann niets meer hoeft te leren omtrent de opbouw van een dj-set, bewijzen de eerste twee nummers. Een witte ruis (in het jargon letterlijk ‘white noise’) van industriële elektronicabliepjes en een pak distortion trekken een mistbank op.  Een onderliggend geratel komt naar boven in Sub Suggestion van Roman Lindau en doet beseffen dat de mix wel degelijk aan de gang is. Bij deze is iedereen bij de les en kan de kadans verder uitgebouwd worden. Enkele lagen van simpele hightone-effectjes doen de song groeien in volume.

Wat extra punch was welkom, Channel B speelt het klaar met een stroperige melodie. Lang duurt dat echter niet, want het tweeluik Sundog en Night smijt de dweperige synth van zich af. Ze doen dat met een hypnotiserende aanpak en de klassieke piano als geheim wapen.

Deze mix is vaak filmisch en de b-rangsdetectivefilms springen dan ook in onze gedachten op. Het zuiderse Why You Love Me brengt soelaas en is een echte accelerator in dit uurtje. V3 en Don’t Phonk voegen dan ook meteen de daad bij het woord en volgen blindelings. El Mar en Too Far schakelen een versnelling terug maar de vibe zit er nu duidelijk in. Het bleef afwachten of het na enkele gemoedswisselingen nog zou lukken, maar ook hier winnen de Duitsers aan het eind.

Toch lijkt Dettmann nog even te verdwalen. Bij The Lesson van Morphosis dreigt het met zo’n intro terug een lo-fi-fink warboel te worden maar onze zorgen zijn voorbarig. Hello Bleep! van Shed volgt zelfs als misschien wel de beste track van de compilatie. Ook Gogo Bop dringt aan voor die eer. Dettmann bewijst dat hij z’n status waard is.

De opbouw duurde lang maar naar het eind van de mix toe is er nog geen afbouw te bespeuren. Post Traumatic Sun dendert voort met ongetwijfeld een bewegende meute op een duistere clubnacht in zijn kielzog. Voor een gepast einde zorgen Escape Myself en 44A. Wij gaan graag terug naar start!