Marco Z - Hold Me Like The World Is Ending

Folk Spit Records

Marco Z’s eerste hit I’m A Bird zal u ongetwijfeld kunnen meezingen. Drie jaar geleden verraste de Limburgse singersongwriter ons met deze vrolijke oorworm. Hij brengt met ‘Hold Me Like The World Is Ending’ zijn tweede cd uit. Een dubbelcd met een poppy en een akoestische deel, dat spreekt van ambitie. Zingt het vogeltje nog steeds zoals hij gebekt is?

‘Hold Me Like The World Is Ending’ start zoals we van Marco Z kunnen verwachten. We krijgen met Solar Power en Fill My Life Up – de eerste single van de plaat – twee luistervriendelijke popsongs die ons op maandagmorgen helemaal laten vergeten dat we in de file staan. Kort, krachtig en ideaal om mee te fluiten.

Na vier nummers daalt het tempo met de pianoballad Ain’t We Gonna. Geen topper, maar wel een aangename afwisseling. Bij de vorige cd werd de zang van Marco Z niet altijd even positief onthaald. Dat valt ons nu minder op, enkel in Ain’t We Gonna balanceert hij op het randje wanneer zijn stem de hoogte ingaat.

In Pull Through bezingt de Limburger saaie kantoortermen in aangename strofes, leuk gevonden. De ooh-ooh’s maken het nummer dan weer iets te wollig. In zijn teksten schrijft Marco Z over de wereld van vandaag met een komische insteek.

Paradox is het laatste nummer van de eerste cd dat ons opvalt. Het catchy deuntje met piano en strijkers blijft hangen. De heys in het refrein komen niet 100% enthousiast over, maar ze maken ons wel weer opgewekt.

De akoestische kant van Marco Z

Na de cd met popnummers waren zijn inspiratiebronnen niet uitgeput, dus schreef Marco Z nog tien nummers. Deze tweede cd klinkt puurder en er is meer ruimte voor tekst en gitaar. We kunnen het idee wel smaken, maar het levert weinig boeiends op.

Overpopulation Blues is Marco Z ten top, maar dan in een akoestisch jasje. Toffe lyrics, happy nummer, maar daarna wordt de cd snel eentonig. De nummers stralen niet altijd genoeg kracht uit.

In Thomas and Me Would Agree richt het personage zich tot één van de superrijken. Het lied eindigt met een toespraak van econoom Thomas Pikkety over fiscale rechtvaardigheid. Bent u nog mee? Wij niet echt.

Dé verrassing van de cd komt helemaal op het einde. De Bonustrack Autobanden in de Slipstream is een pareltje. Drumborstels en een orgel zorgen voor een bluesy onderbouw voor de diepe stemmen van Marco Z en Guido Belcanto. Ze zingen in het Nederlands en het Engels, een zeer geslaagde samenwerking. Afsluiten met een positieve noot, zo hebben we het graag.