Mariachi El Bronx - III

Ato Records

Blijkbaar mogen we blij zijn dat er überhaupt nog een derde Mariachi El Bronx-album verschenen is, want de bandleden hadden er eigenlijk geen zin meer in. En dus pakten ze het voor het derde, uiteraard alweer titelloze album een beetje anders aan.

Dat "anders" blijkt al bij al nogal mee te vallen. De band gaf vooraf dan wel aan dat ze op zoek waren naar analoge elektronica voor deze plaat, het zijn nog steeds de trompetten, die het hoogste woord voeren. Wat dat betreft niet veel nieuws onder de zon. Er wordt ook al eens een accordeon (Everything Twice) bovengehaald en ook de violen (Valya) melden zich present.

Maar laat ons bij de zaak blijven: de plaat dus. Na een eerste luisterbeurt bleven wij vooral met een déjà-vu-gevoel achter. De mariachitrompetten regeren de plaat. De songs zijn aangenaam, maar vallen niet uit de toon ten opzichte van nummer II. Je kan dus stellen dat we aanvankelijk een beetje teleurgesteld waren.

Maar - zoals dat wel vaker het geval is - daarin komt verandering als je de liedjes een beetje de tijd geeft. En pas dan vallen de details allemaal op zijn plaats, hoor je (of denk je te horen) dat er toch nuances zitten in nummer III.

En dat zal dan die elektronica zijn. In elk nummer werd er wel één of ander effectje binnengesmokkeld. Soms is dat erg duidelijk, zoals in Sticks And Stones, dat op wel heel specifieke en dus atypische manier wordt ingezet vooraleer de trompetten het zaakje overnemen. Merkwaardige tekst ook: “Echo all your faith in god, son”? En dat van een punkband. Ook op het begin van het daaropvolgende High Tide hebben de heren zich kunnen uitleven op hun nieuwe speeltjes.

Maar meestal moet je de fijne kam toch bovenhalen om de elektronica uit de songs te halen. Een koptelefoon is dan geen overbodige luxe. In Raise The Dead konden wij bijvoorbeeld niet meteen de elektronica terugvinden. Hoewel je op den duur uiteraard aan alles gaat twijfelen. Is die baslijn nu afkomstig uit een synth of niet? En is dat een harp?

Maar eigenlijk is dit allemaal bijzaak. Want wat gebleven is, zijn de pakkende liedjes die dit combo opnieuw uit zijn mouwen heeft geschud. En dan hebben we het bijvoorbeeld meer bepaald over de westernmariachi Right Between The Eyes of de afsluiter Valya, waar de drums worden vervangen door conga’s, hetgeen een verzachtend effect heeft.

Wij luisteren hier nu al een tijdje naar en merken nog geen tekenen van verveling op. Dus, heren Bronx-leden, als dit de plaat is die jullie maken als je geen zin hebt, dan vragen wij ons verdorie af wat dat moet geven als jullie er wel voor willen gaan. Lang leve Mariachi El Bronx, met andere woorden.