Mariam The Believer - Blood Donation

Moshi Moshi Records

Scandinavië. Zowat het meest hippe gebied van het oude continent. Schrijvers, politieseries, bands, ze moeten maar van ergens in het noorden komen of Europa en nadien zowat de hele wereld valt ervoor. Je zou voor minder ambities beginnen koesteren. Dat doet Mariam The Believer kennelijk ook op haar solodebuut ‘Blood Donation’.

Algemene opmerking: wij vinden die “Scandinavian wave” op een paar interessante uitzonderingen na doorgaans nogal aan de koele kant en niet altijd voorzien van een visie. Vaak worden bij de productie van zulke platen bij wijze van opsmuk hoge  etherische stemmen gevoegd, liefst met wat echo en plus, in combinatie met een soort vaag, elektronisch geluidstapijt dat bij de luisteraar een begin van noordelijke melancholie zou moeten oproepen.

Wellicht goed bedoeld maar niet altijd even doeltreffend overgebracht. Men knipt en plakt in de studio maar waar wil men dan naartoe, vraag je je dan soms af. Want hoe men het ook draait of keert, alles begint bij een sterke song, een straffe tekst, een beklijvende melodie, een opzwiepende riff. Op ‘Blood Donation’ horen wij daar weinig of niets van.

Een tweede vaststelling halen we uit de commentaar van Marian The Believer zelf : "I tried to make several songs out of it but it wasn’t how it wanted to be played." Mariam weet blijkbaar zelf niet goed waar ze met een song naartoe moet en dat is helaas duidelijk hoorbaar.

De urgentie van een indiegroep, het craftmanship van de singer-songwriter, het vrolijke van een popsong of onweerstaanbare rock-‘n-roll, het is niet aanwezig op dit schijfje. Integendeel, in Somewhere Else zit net iets te veel herhaling, String Patterns of Blood Patterns klinken donker, zelfs luguber. Toegegeven, het titelnummer kan er best mee door, maar al wat volgt is toch te weinig overtuigend. Te veel puzzelwerk en te weinig organische gegroeide en uitgewerkte songs.

We hebben geluisterd naar Mariam The Believer maar konden amper onze aandacht erbij houden. Neen, deze Scandinavische golf is op een golfbreker gestorven. Spijtig.