Marry Waterson & Adrian Crowley - Cuckoo Storm

V2

En dan te bedenken dat een berichtje op sociale media de aanleiding was tot dit prachtige album.

Want dat was hoe Adrian Crowley, bronzen stem uit Ierland, in contact kwam met de Engelse folkfee Marry Waterson. Op een winterse avond tijdens de lockdown enkele jaren geleden. Tot zijn grote verbazing was het antwoord op de gestelde vraag positief en werd er een samenwerking op poten gezet. En het waren niet van de minsten, die hen daarbij hebben geholpen: Jim Barr (Portishead) op bas en lapsteelgitaar, Pete Judge (Get The Blessing) op trompet en flugel, Jake McMurchie (Get The Blessing) op sax, James Gow op cello, Seán Mac Erlaine op basklarinet, Lisa Dowdall op viola d’amore en Rob Pemberton op drums.

En het samenspel is zo mooi. Het magisch-realisme van Crowley wordt tot in de perfectie aangevuld door Waterson in Watching The Starlings, dat voornamelijk wordt gedragen door de Ier, maar desondanks naar grotere hoogten wordt gestuwd door de Engelse. Daartegenover staan heel wat van de songs, waarin vooral de stem van de dame het hoogste woord voert. Het prachtige Leviathan bijvoorbeeld, waarin Crowley helemaal wordt weggedrumd, terwijl in Kicking Up The Dust het gebrom de nachtegaal mooi aanvult tot een bijna pijnlijke schoonheid. Of nog: de repetitieve piano in het sublieme Distant Music, dat met de houtblazers nog zoveel mooier wordt.

Soms zijn de songs prachtig ingevuld door de hoger vermelde band, maar evengoed kan een kaal nummer als Heavy Wings met enkel akoestische gitaar en Marry Watersons stem zo ongelooflijk hard binnenkomen. Die paar blazers en spaarzame drums accentueren dat zo mogelijk nog meer. Maar echt tot zijn recht komt de combinatie in het a capella One Foot Of Silver, One Foot Of Gold. Geen wonder dat Crowley als een blok viel voor die stem. En dan hebben we het nog niet eens over de poëzie die ze in de teksten stopt.

Wie een beetje vertrouwd is met het werk van Adrian Crowley, zal niet bedrogen uitkomen. Meer nog, hij/zij zal net als ons gecharmeerd worden door de eenvoudige pracht van Watersons voordracht. Het maakt 'Cuckoo Storm' tot een magistraal werkstuk. Of hoe een impulsieve ingeving kan leiden tot iets zo mooi dat je het door je lijf voelt snijden.