Mary&Me - We Go Round

Pikebole

Ergens in een donker hoekje van de Vlaamse popwereld resideren Elke Andreas Boon en Pieter-Jan De Waele. Van daaruit bestoken ze als Mary&Me de wereld met kwalitatieve, kunstzinnige popsongs die hun gelijke binnen de landsgrenzen niet kennen.

Andreas Boon en De Waele zijn echte doe-het-zelvers. Ze spelen de meeste instrumenten zelf, maar stonden ook in voor de composities, de productie en de mixing. Toch is Mary&Me geen duo, want ook Jelle Van Lysebettens (bas), Thomas Vanderplaetse (piano & synths) en Dries Nauwynck (drums) maken live deel uit van de groep.

In 2010 was er al ‘Songs For Johnny’ hun debuutplaat waaruit u A Song For You  en Gun nog wel kent als u Radio 1-luisteraar bent. Dit jaar kwam ‘We Go Round’ uit en die rijpte rustig in onze cd-speler deze zomer om steeds vaker beluisterd te worden.

Eerst bleven het refrein van Drinks On Me en What I Want plakken, maar stilaan werden we door de aparte stem van Elke Andreas B. betovert als door een muzieknimf die je meelokt in de nevelen van een muzikaal moeras waarin je nooit meer ontsnappen kan. We zouden graag referenties geven die een beter idee geven over haar sound, maar komen niet verder dan Toyah Wilcox en wie herinnert zich die nog?

Mary&Me is duidelijk gegroeid sinds de debuutplaat, maar er is geen sprake van een stijlbreuk, eerder van het beter uitwerken van de details. De donkere teksten vormen een tegengewicht voor het popgehalte van de muziek al is die op zichzelf al rijk aan fraaie vondsten zoals de klassieke toets in Daylight of de blazers in de parel van de plaat: New Kids.

Zeker ook het melden waard is het prachtige artwork van het album. Daarvoor tekende Elke Andreas Boon (in een ander leven ook fotografe, tekenaar en videokunstenares). De foto’s zijn zelfportretten die haar zowel stoer als kwetsbaar tonen in dierenvel of Franse driekleur (op de bijgeleverde ep met Franstalige versies van vijf songs).

Het zou jammer zijn mocht 'We Go Round' onopgemerkt passeren, maar we vragen ons wel af in welke radioformat deze plaat past. Eigenlijk is Mary&Me gewoon te groots voor Vlaanderen. Het theatrale karakter van hun freakpop verbant hen wellicht naar de betere culturele centra en naar de cd-kast van de fijnproever. Die van u dus?