Maxon Blewitt - June '81

Dim Dim Records

Een plaat maken op basis van een wazige polaroid. Je moet het maar doen. De enige informatie die bekend is over de prent is het onderschrift 'June '81'. Dat vage opschrift is meteen ook de titel van het derde album van Maxon Blewitt. De groep rond Bjorn Eriksson is er in geslaagd om met haar derde langspeler een mysterieus werkstuk af te leveren dat de groep hopelijk naar een hoger bekendheidsniveau zal tillen.

Bjorn Eriksson verdiende zijn strepen onder andere als gitarist van Zita Swoon en later konden we hem aan het werk zien bij onder meer Admiral Freebee. Verder werkte hij samen met Nathalie Delcroix aan het countryproject The Partchesz en in 2004 kwam het debuut van zijn eigen groep Maxon Blewitt uit. Een jaar later kwam van diezelfde groep een tweede langspeler, 'When The Moon Winks', uit. Waar de titelloze eerste uitblonk in akoestisch meesterschap, bevatte When The Moon Winks' wat meer elektronische experimenten.

Na die tweede plaat werd het even stil rond de groep. Tot opeens uit het niets 'June '81' verscheen. Die laatste is tot nu toe de meest coherente plaat van de Antwerpse band. De rootsy binnenkomer Pretty Lady doet ons meteen denken aan Calexico ten tijde van 'Feast Of Wire'. En die sfeer blijft gedurende de hele plaat hangen. Broeierige slides en vibrato's geven de semi-akoestische songs een erg atmosferisch karakter.

Het hoogtepunt van de plaat komt al vroeg. De akoestische gitaren en de naar de achtergrond gemixte "brulgitaren" geven Mexicali een ongrijpbaar karakter mee. Tel daarbij de zuchtende backings en een dEUS-achtige inslag en je hoort een dijk van een song. A Picture From '81 verraadt duidelijk de invloed van Eriksson's vroegere werkgever Zita Swoon. Slepend en zwoel zijn hier de sleutelwoorden.

Ons favoriete nummer op 'June '81' is ongetwijfeld Sainte Marie's Infirmary. De vet overstuurde riff en het ronduit sexy ritme maakt dit nummer ideaal als soundtrack bij de Día de los Muertos.. In tegenstelling tot de slidegitaren weten de zeurderige vocalen ons niet echt te bekoren. Wanneer het nummer halverwege een bocht richting bluegrass neemt, zijn we helemaal het noorden kwijt.

Met 'June '81' heeft Maxon Blewitt een bijzondere plaat afgeleverd. Aan de ene kant fris en zomers en anderzijds melacholisch en somber. Laat ons hopen dat dit album niet vroegtijdig in de afprijsbakken belandt, want dit klasseproduct verdient veel beter.