Memory Tapes - Seek Magic

Something In Construction / Rough Trade

We begrijpen niet altijd welke richting Dave Hawk nu eigenlijk met Memory Tapes wil inslaan. We krijgen dromerige DIY indiepop in ons soepbord, tot blijkt dat daar een paar wilde elektroharen in drijven. Maar een elektrosoepje wil ‘Seek Magic’ dan ook weer niet zijn. Wij eisen duidelijkheid op de menukaart. Ober!

We namen anders een heerlijke start. Onderuit gezakt in de zetel met de luidsprekers aan weerszijde dromen we meteen weg met Swimming Field. We horen M83 in zee gaan met Four Tet en MGMT richtlijnen doorgeven als Coördinator Zang. Daar hoeven we dus geen tekening bij te maken. Alles wordt ijl in ons hoofd, gewoon door nog maar te luisteren.

Het tempo en de beats worden al opgevoerd in Bicycle, maar we blijven ergens hoog boven mistige velden zweven. Zonder twijfel een pareltje dat wordt gestuwd naar een orgastische climax waar we drie dagen later nog steeds high van achterover op ons bed liggen. Pingelende gitaarpartijen, vertederende pianoriedels, weemoedige synths,... ze zouden de soundtrack kunnen vormen bij het aards paradijs.

Eenzelfde scenario voor Green Knight. Ook hier worden we gedrumd tussen melancholie en een gevoel van oneindig geluk. De basketbalsample die in de break het ritme aangeeft en de 80’s synths die uit een oude Roland lijken weggevlucht, laten blijken dat hier met een vergrootglas aan gewerkt is, als een collage waarin alle elementen juist gedoseerd zitten en een mooi geheel vormen.

Net daarom vallen de andere nummers op ‘Seek Magic’ zo zwaar op onze maag. Waarom worden we plots opgezadeld met een technobeat die ons niet aan het dansen wil brengen in Stop Talking? De melancholie waarmee we ons al zo heerlijk omzwachteld hadden is zoek. Gelukkig worden we hier dus al helemaal niet van. Ook Graphics en Plain Material hebben last van een persoonlijkheidscrisis en weten niet wat ze willen zijn. Het meest doen ze ons aan een flauwe dansversie van MGMT, maar verder slaat het nergens op.

Ja, er staan absoluut een paar mooie momenten op deze eerste Memory Tapes, maar er had iets consequenter gewerkt mogen worden. Het contrast tussen de zweverige schoonheid en de  overvolle en veel te drukke indiedance is ons te groot. Misschien te veel verschillende ideeën voor één album? Spijtig, want zonder die paar nummers had onze cd-speler op endless repeat gespeeld en hadden wij doorligwonden opgelopen in die zetel van ons.