Metronomy - The English Riviera

Because Music

Joseph Mount, dé man achter Metronomy, vond het tijd om de Engelse zuidkust op te hemelen, en dus kwam hij met The English Riviera op de proppen. Op dit derde album schiet Metronomy's kruistocht naar meer instrumentale oorden goed op. We horen een tiental songs die doordrenkt zijn van een zondagsgevoel, maar daarom niet minder aanstekelijk zijn.

Na de intro van het Engelse strand, herken je meteen de sound van Metronomy in We Broke Free. Een goede opener die sloom gitaarwerk en wiegende synths op de achtergrond als maatstaf stelt voor het vervolg van de plaat. Instrumenten die gaandeweg heviger in elkaar verstrengeld raken, om dan weer uit te doven alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Roxanne Stifford treedt Mount bij tijdens Everything Goes My Way. Geen slechte zet, het levert een aangename variatie op.

Met The Look zijn we bij het tweeluik van radiosingles gekomen. Hoewel de song dezelfde structuur heeft en Mount z'n klank nog hoger klinkt, steekt dit lied er toch wat bovenuit. Goeie keuze dus, want meewiegen is wat je hoofd doet. Het donkere She Wants heeft dan weer wat weg van Joy Division. Mooi ook hoe Metronomy in elke song plaats laat voor instrumentale stukken die je de schoonheid laten beseffen.

Het lijkt of deze plaat vanuit een strandstoel is opgenomen, dankzij de heerlijk relaxte sfeer die ons bij vlagen aan Gorillaz doet denken. Trouble is daar het beste voorbeeld van. Gek toch dat nu de vergelijking met zulke bands gemaakt wordt, terwijl ze in de beginfase als oogappels van Soulwax door het leven gingen.

Met The Bay heeft Metronomy zijn hele-dag-in-het-hoofdlied te pakken. Loving Arm is daarentegen een van de weinige songs waar de combinatie van rustige gitaren en dolende synths niet pakt. De synths komen iets te vaak aan de oppervlakte drijven, en dan valt op dat ze niet veel inhoud bevatten. Gelukkig redt Mount nog het een en ander met het zangwerk.

Wonderwel lukt het in Corinne wel om de hoofdrol naar de toetsklanken te schuiven. Het stuiterende crescendo is catchy, de gitaren houden het beschaafd. Some Written is de derde song op rij die het probeert, maar ook daar gaat het half de mist in.

Love Underlined is misschien wel het meest besproken lied van de plaat. Kriebelende chaos die omslaat in elektronica uit de beginjaren van Metronomy. Ze kunnen het nog en bewijzen dat hier graag. LCD Soundsystem op pensioen? Welkom, Metronomy!

Metronomy speelt dit jaar op het Dour festival.