Meuris - Mirage

V2

Soms voelen wij ons heel erg oud. Meestal overvalt dat gevoel ons als we beginnen na te denken over muziekgeschiedenis. Neem nu Ik Hou Van U, de oorwurm van Noordkaap die zich in het Vlaamse collectieve geheugen heeft genesteld: achttien jaar oud alsjeblieft. Van God Los, de grootste hit van Monza: elf jaar oud. Stijn Meuris: achtenveertig. Maar deze achtenveertigjarige rocker klinkt nog altijd even gedreven op zijn nieuwe plaat ‘Mirage’.

Na ‘Spectrum’ uit 2010 is dit de tweede plaat van Stijn Meuris onder de naam Meuris, maar eigenlijk is het een debuut. ‘Spectrum’ was een bespiegeling, het afsluiten van een hoofdstuk met voornamelijk herwerkingen van oude nummers. ‘Mirage’ is een plaat met nieuwe nummers en een Meuris geruggensteund door een bende nieuwe muzikanten.

De vooruitgestuurde single 1974 gaf het al aan: Meuris klinkt niet wereldschokkend anders dan Monza deed. Hij brengt nog altijd vlotte Nederlandstalige rocksongs met daaronder veelal persoonlijke teksten die zijn stempel dragen.

Het centrale thema op ‘Mirage’ lijkt de donkere kant van de liefde te zijn. Openingstrack Dichter Bij De Liefde lijkt op het eerste gehoor een positief nummer over iemand die de liefde van zijn leven heeft gevonden, tot het tekstuele addertje “Dichter bij de liefde ben ik nooit geweest // sedert jou” weerklinkt en meteen worden we overvallen door een gevoel van tristesse.

In Zondagskind zingt Meuris dan weer “Jij steelt mijn hart // maar ik krijg levenslang” en ook in Waar Spreken Wij Dan Ergens Af? geeft Meuris aan dat zijn hart al heeft afgezien in dit leven. De vlotte rockmuziek die de teksten ondersteunt, zorgt voor evenwicht en maakt dat de plaat nooit zwaar op de hand wordt.

We houden van Ik Denk Dat Ik Hem Al Een Beetje Ken met zijn ietwat cynische blik op de verkiezingen, zijn bijna parlando manier van zingen en zijn gitaarsolo aan het eind van het nummer.

De beste nummers op ‘Mirage’ zijn Zonder Moraal, Het Is Weer Goed Geweest Vandaag en Omerta, nummers waarin we de geëngageerde Stijn Meuris horen, de Meuris die met een voet in de actualiteit staat.

In Zonder Moraal lijkt Meuris met een soort ontgoocheling te zingen. Wij durven vermoeden dat dit nummer geschreven is naar aanleiding van de eenzijdige aankondiging van de sluiting van Ford Genk. In Het Is Weer Goed Geweest Vandaag maakt Meuris zich zorgen om Jan Modaal en om de toestand van de wereld: “En toch weer niemand die iets zegt // tenzij iets slecht”. In dezelfde lijn ligt Omerta, een nummer over de angstcultuur in de steden.

Van Wildvuur worden we voorlopig niet echt warm. Het blijft ons iets te oppervlakkig in de oren klinken, maar laat dat de enige smet zijn op ‘Mirage’. Na negen platen verwachten we van artiesten dat ze hun muzikale richting hebben gevonden. Grensverleggende vernieuwing lijkt dan niet meer nodig. En zo ook is ‘Mirage’ een hele degelijke Stijn Meuris-plaat.