MGMT - MGMT

Columbia

Te merken aan de snelheid waarmee het “sold out”-bordje aan de deur werd gehangen voor het aankomende concert van MGMT in de Ancienne Belgique, vermoeden we dat de band bij veel mensen nog steeds een hoge reputatie geniet. Dat ze die reputatie te danken hebben aan Electric Feel, Kids en Time To Pretend vervloeken ze zelf binnensmonds en ook op hun derde langspeler vertikken ze het terug die weg in te slaan.

Toch,  dat moeten we er meteen bij zeggen, staan er op ‘MGMT’ toch een paar nummers die u enigszins mee kan neuriën. Dat is tegenover tegenover ‘Congratulations’ al een hele toegeving. De rest van het album komt dan weer vooral tot zijn recht op een goed stel luidsprekers of een hoofdtelefoon. Alleen dan ontplooit het geluidsparadijs – bij momenten hebben we het beter over geluidsbrij – zich volledig. Lekker makkelijke sing-along songs moet je het dus niet meteen verwachten.

Om dan maar te beginnen met wat u wel tussen en tanden kan mee fluiten. Uiteraard single Your Life Is A Lie. Een strak vehicel van amper twee minuten met een stevige gruis oversturing op de militaristische drums. Synths schieten her en der high als een konijn op wortelsoep de hoogte in. Alien Days start als een soort Alice In Wonderland met een scheut Lucy In The Sky With Diamonds. Een geruststellend orgeltje begeleidt terwijl links en rechts potten en pannen je om de oren vliegen.

Vrolijk worden wij wanneer we Beach Boys horen rommelen met het instrumentarium van Animal Collective op Plenty Of Girls In The Sea. De olijkheid die er af spat heeft tegelijk iets aandoenlijk als geschift. Met Mystery Disease tekent de band voor het tegenovergestelde effect. Een donkere joekel met de serieux van een jaren tachtig synth-wave groep. Kippenvel kregen we er anders wel van.

Dat we niet vies zijn van dosis weirdness mag duidelijk zijn, maar we verliezen evenzeer de draad in nummers als A Good Sadness, Astro-Mancy en I Love You Too, Death. Afsluiter An Orphan Of Fortune intrigeert dan weer de eerste minuut, maar blijft uiteindelijk steken in een slome zeurderigheid.

Het is vooral het eerste deel van het album dat blijft boeien. MGMT toont dat het geweldige nummers kan maken en er een mooie productie op na houdt. Daarna sluiten ze zich weer op in zijn eigen ondoorgrondelijke wereldje. Leuk voor hen en voor wie de moed vindt hierin mee te gaan. Niet slecht, maar ook niet baanbrekend.

MGMT speelt op 27 september voor een uitverkochte AB.

Bekijk hier de clip voor Cool Song No. 2