Micah P. Hinson - At The British Broadcasting Corporation

Full Time Hobby

At The British Broadcasting Corporation

Een fundamentalistische christelijke opleiding in Memphis, Tennessee die achtereenvolgens leidt tot puberale opstand, experimenteren met drugs, een zwerversbestaan en het uitgroeien in de verderfelijke wereld van moderne muziek. Klinkt vertrouwd? Micah P. Hinson tekent al vijftien jaar voor zo’n onrustig leven en wisselt van begeleidingsband als van onderbroek. Dit nieuwe album biedt een carrièreoverzicht van de nog opmerkelijk jonge americana-artiest via takes die Hinson doorheen de jaren opnam voor BBC-presentator en ex-The Fall-lid Marc Riley.

Deze ‘At The British Broadcasting Company’ bundelt dus opnames van vijf verschillende sessies voor het digitale radiostation BBC Radio 6 Music. Dat verklaart waarom sommige songs in volledige bandbezetting zijn, maar het merendeel zich beperkt tot de formule zang met gitaar.

 

Het is vooral in die laatste vorm dat de donkere, wat dromerige stem van Micah P. Hinson het sterkst naar voren komt. Luister maar eens hoe hij in een broos I Still Remember vocaal het vrouwelijke gezelschap opzoekt van Sara Lowes: intiem, haast romantisch. Maar luister gerust ook naar een voller, levendiger Beneath The Rose waarin banjo en akoestische gitaar elkaar mooi aanvullen en Hinson de groezelige, doorrookte stem van Johnny Cash naar de kroon steekt.

 

Laten we het vooral op “puur” houden. Deze takes zijn in al hun eenvoud immers mooi, doorleefd en soms zelfs tragisch (“Your father does not love you and your mother is on cocaine / She smokes it on the sheets and then she buys some more cocaine”). Bij momenten is Micah P. Hinson zelfs heerlijk profetisch, zoals in de countryballad God Is Good, waarin het geloof en het bestaan stevig aan de tand worden gevoeld.

 

En daar past die demokwaliteit mooi bij. Die groezeligheid die enkel maar kan goedgemaakt worden door muzikaal talent en overredingskracht van stem en akoestische gitaar. En als daar dan af en toe een klein extraatje bij mag, zoals de spookgeluiden in slaapliedje Oh, Spaceman (op zelfverzonnen instrumenten als atmospherasist en ghostsnatchechobox), zijn wij tevreden. Meer traditioneel, authentiek en uit het hart kun je ze niet krijgen, ook al raakt dit soort akoestisch troubadourvakmanschap je muzikaal voor geen meter.

14 augustus 2018
Johan Giglot