Michel Bisceglia - Blue Bird

Prova Records

Een nieuw album en een nieuwe concerttournee voor Michel Bisceglia, die zich in zijn aardig aandikkend oeuvre meer en meer richting filmmuziek beweegt. Het is slechts een zoveelste uitdaging voor de vijfenveertigjarige componist-pianist van Italiaanse origine, die al jarenlang met Marc Léhan op drums en Werner Lauscher op bas in een vaste triobezetting samenwerkt. Recent bracht hij nog het erg ambitieuze ‘Singularity’ (een dubbelalbum uit 2014) uit.

Blue Bird



Dit jaar werkte hij niet enkel mee aan de soundtrack van ‘Blue Bird’, de film van Gust Vanden Berghe, maar hij zag in dat bijzondere project een extra uitdaging voor zijn trio. Bisceglia ervoer de film als erg intrigerend. Zoals de ontdekking van het volwassen leven en de zoektocht naar de betekenis van het leven gesymboliseerd door een blauwe vogel.

Inspiratie genoeg dus om met de beelden van Vanden Berghe aan de slag te gaan en die van een eigenzinnige, muzikale begeleiding te voorzien. Niet enkel is er nu de fysieke opname, Bisceglia trekt met dit werk ook richting theaters en concertzalen hier te lande. Over die nieuwe registratie, uitgegeven bij Prova Records, valt onder meer te zeggen dat het cinematografische aspect altijd al wel een rol heeft gespeeld in Bisceglia’s werk, maar nu ook echt naar voren wordt geschoven.

Naar eigen zeggen is dit nieuwe project een herontdekking voor het trio. Weg van de al te voor de hand liggende, vanzelfsprekende, traditionele jazzpaden en een excursie richting visionaire muziek. Opvallend is dat Bisceglia een fluwelen aanpak hanteert. Zacht en beheerst, zelfs een beetje neigend naar het soundtrackwerk van John Cale. Dat betekent meteen ook: durven schrappen en zelfs stilte toelaten.

Durf staat centraal, zo blijkt uit de maar liefst tien minuten meanderende proloog. Bisceglia streelt zacht zijn piano en kiest slechts het handvol noten dat hij nodig acht. We zouden het bijna ambient durven noemen. Zo sluipt de bas pas na een vijftal minuten binnen om vervolgens weer ingehaald te worden door Bisceglia’s piano. Het vergt overigens een bijzonder goed getraind paar oren om de erg subtiel verstopte drumrolls van Léhan op te merken. De aandachtige luisteraar merkt meteen ook op: dit is haast fluisterende onthaasting op muziek gezet.

Die stilte laat zich ook opmerken in het poëtische Waiting For The Bird, waarin Bisceglia & co voor het eerst wat meer voluit durven gaan. De pianist speelt iets voller, iets meer gericht op melodie en harmonie. En zo komt het dat al bij het tweede nummer ontroering zich van ons meester maakt. Er worden weinig woorden aan vuil gemaakt op dit instrumentaal album, maar net daarom ook maakt dit grote indruk.

En wat als het zo lang verwachte tegenslaat (The Wrong Bird)? Een ervaring die uit het leven gegrepen is. Het trio houdt het iets korter deze keer, flirt vaag met jazz maar behoudt de artistieke integriteit op deze lyrische score. Hetzelfde kan ook gezegd worden van een wat nostalgischere track als Dry Water.

Een klein minpuntje is dat Bisceglia weliswaar kiest voor een coherente visie en aanpak, maar misschien net iets te weinig ambitieus is qua variatie in groepsgeluid. Toch wordt dit deels opgevangen doordat de tracks een mooi en samenhangend geheel vormen. Composities als Call Of Death en het wat nerveuzere The Last Drive krijgen net daarom ook een extra beeldend cachet. We belanden in dromenland (Parallel Dreams) terwijl er iets verderop een dansje wordt geplaatst (Dance Of Hope). Daarna breekt de sfeer verder open en krijgen we een jazzy variant, die aansluit bij hedendaags talent zoals Cinematic Orchestra, zij het dan in een beperktere bezetting van piano, bas en drums.

Resten nog: het korte Nunc Dimitris, dat, zoals de titel al aangeeft, inspeelt op het hier en nu, en de afsluiter The Birth, dat bij uitstek de nieuwe uitdaging, die het Bisceglia Trio aanging, symboliseert. In zijn geheel hoorden we een zeer geslaagd album, dat in gedachten doet reizen en al die landschappen en emoties oproept. Het loont vast nog meer de moeite om deze muziek live te zien.

De data van de concerttour vind je hier.

25 november 2015
Philippe De Cleen