Mike And The Melvins - Three Men And A Baby

Sub Pop

The Melvins doen het op hun eigen manier. En dat toch inmiddels al een drie eigenwijze decennia lang!  Dat betekent dat de opnames met bevriende zanger Mike Kunka (godheadSilo) zomaar eventjes zestien jaar onder het stof mogen blijven liggen vooraleer ze eindelijk afgewerkt worden en de wereld er van mag meesnoepen. En laat één ding duidelijk zijn: dat is een regelrechte schande!

Laat dit veel te lang verborgen album nu ook net uitkomen op 1 april. De postpunkgrapjassen uit Montesano, die rond diezelfde periode nog samenhokten met Dead Kennedys-opperhoofd Jello Biafra op twee fenomenale platen en met industriallegende Lustmord, zijn na al die jaren dus opnieuw samen met Mike Kunka in de studio gekropen om hun werk te voltooien. Het resultaat is een duidelijke samensmelting van twee partijen: het hoekige, wilde gitaargegrom van The Melvins en de rauwe basgrooves van godheadSilo ontmoeten elkaar in songs met een energieke, overtuigende samenzang.

Wie zich echter verwacht aan een consistent stukje gitaarmuziek, gaat stevig op zijn smikkel. Het gezelschap giert, scheert, botst en stuitert een dozijn bonte liedjes lang. Slepende snaarnummers, wilde punkuitspattingen, speednoise, een sarcastische liefdesballade tot zelfs gescandeerde slogans tegen een wild roffelende drumsolo en applaustapes: King Buzzo en de zijnen zijn nooit vies geweest van enig experiment.

De plaat opent loodzwaar, met een schurende metalgitaar, een rollende bas en toefluisterende grunts in een sinister Chicken’n’Dump. Opvolger Limited Teeth grolt al even gevaarlijk maar doet wat met wankele stemmen (“I don’t like the kids, but you do”). En dan schiet ‘Three Men And A Baby’ zowat alle kanten uit. Industrial, noiserock, postpunk … you name it. Belangrijk feit: een grimmige energie is constant aanwezig, net als een meer dan gezonde dosis humor en zelfrelativering. Verder zouden The Melvins zichzelf niet zijn als er niet overal stevig wat hoeken af zijn. Titels als Dead Canaries of Bummer Conversation, fors samengezongen partijen die ineens de hoogte in schieten of gewoonweg over plotse plotwendingen: onvoorspelbaarheid is troef.

Wat dat laatste betreft is A Dead Pile Of Worthless Junk misschien wel de vreemdste eend in de bijt (het afsluitend stukje deathmetal niet meegerekend dan). Een donker, post-industrieel sfeernummer met somber rommelende gitaren, gefluisterde woorden en een waas van mysterie kwijnt even volledig weg. Het contrast met de daaropvolgende jumppunk van Read The Label (It’s Chill) kan niet groter zijn. Dit laatst,e smakelijke brokje is overigens geheel opgebouwd rond de grimmige, ritmische bashooks van Mike en Beastie Boys-achtige samenzang.

'Three Men And A Baby' is een potpourri van noise, rock en punk en draagt die onmisbare, aanstekelijke Melvins-toets. Met duidelijke ondersteuning van Mike Kunka is dit een jukebox van energie en van herrie waarbij vrouwen niet zelden geviseerd worden. Vunzig, vulgair, vitaal: met de V van MelVins!