Mike Oldfield - Tubular Beats

Ear Music

Toen een tiental jaar geleden de al lang weer vergeten trancegroep Minimalistix “covers” maakte van Struggle For Pleasure en Close Cover, zei Wim Mertens het te appreciëren dat jongeren creatief met zijn muziek omsprongen. Dat weten we toen aan zijn vaderlijke naïviteit. En we hopen dat ook Mike Oldfield met diezelfde verwondering luisterde naar de versies die Torsten 'York' Stenzel maakte van zijn werk. Maar we vrezen ervoor.

Nu zijn we nooit heel erg tuk geweest op de progressive-rock-meets-ambient-folk van meneer Oldfield. Te afgelikt, te zweverig, te pathetisch. Bovendien teert hij nog steeds op het succes van 'Tubular Bells', dat om de tien jaar nog eens update krijgt. In elk geval zou je kunnen zeggen dat ‘Tubular Beats’ op die manier volledig in de lijn ligt van 's mans werk. Want ook de moddervette trancebeats- en synths zijn ons té afgelikt, té zweverig en té pathetisch.

Verantwoordelijk voor die beats is Ibiza-dj en -producer Torsten Stenzel. Hij remixte artiesten als Moby en Faithless en was producer voor onder meer All Saints en Jennifer Page. Bij ons is de man vooral bekend bij bezoekers van de eerste megadiscotheken. Met acts als DJ Taucher, Kai Tracid en N.U.K.E. - Nana, iemand? - scoorde hij enkele clubhits in ons Belgenland.

Dat verklaart dan meteen waarom deze herwerkingen vooral in de platenzakken van de Tiësto’s en Armin Van Buurens van deze wereld zullen belanden. Alle clichés die je sinds de jaren negentig in trancemuziek terugvindt zitten erin verwerkt. Engelenstemmetjes, protserige breaks en platte baslijnen walsen voorspelbaar heen en weer. Grappig wordt het vooral wanneer Moonlight Shadow nog eens door de mangel gedraaid wordt - waar zijn die oordopjes!? - en Guilty van een elektrofunk-jasje wordt voorzien.

Een aantal nummers uit deze best-of/remix-compilatie zal ongetwijfeld het hoofdpodium van Tomorrowland halen. Voor wie daarop kickt, veel plezier. Wij laten het verder aan ons voorbij gaan.