Milow - Maybe Next Year - Live
Munich Records
Misschien volgend jaar. Het lijkt alsof Milow ons wilde waarschuwen dat we een tijdje zonder hem verder moeten. Dat België als een wenend kind in een hoekje haar beurt moet afwachten, omdat ook het buitenland van zijn muziek wil genieten. Gelukkig gaf Milow het kind wel een grote lolly om het een tijdje zoet te houden: een livealbum met fragmenten van de Maybe Next Year- tour. De ideale remedie tegen krokodillentranen.
Twaalf mooie livemomenten krijgt het kind voorgeschoteld. Dat alles is niet allemaal afkomstig van eenzelfde concert, maar gaat over België naar Nederland en Duitsland. Toch voelt het heel secuur als één optreden aan. Zo is Brussels is On My Side de rustige opener, waarna Milow met tweede nummer The Ride meteen al een halve versnelling hoger gaat. Tijdens Canada zijn de stemmen helemaal gesmeerd en de muzikanten volledig opgewarmd. Vanaf dat ogenblik volgt het ene geslaagde fragment het ander op. Met als hoogtepunt een gepolijste The Priest, gecombineerd met Knocking on Heavens Door van Bob Dylan.
Genoeg religie voor nu. Jonathan Vandenbroeck begint aan zijn monsterhit You Don't Know. Zeer degelijke versie, maar niets vergeleken bij welke kemels van kippenvelbobbels Ayo Technology ons bezorgt. De Leuvense zanger start heel integer aan het lied, maar ontpopt zich naarmate het lied vordert tot een ware rapper. En dat goosebumpsmoment wordt nog eens versterkt door het meezingen van het publiek.
Bij sommige live-cd's heb je nogal wat problemen met het geluid, hier lijkt alles perfect. Zelfs té volmaakt. De zang staat op de voorgrond, de bas en drums zijn niet te luid en zelfs het applaus is goed afgemeten. Er is geen plaats voor een foutje of een minder moment, wat in een echt concert altijd wel voorkomt. Daarom ligt het album net dat beetje te ver van de werkelijkheid.
Daarnaast heb je ook nog de dvd. De beelden zijn duidelijk en plezant om naar te kijken. Precies alsof je zelf op het balkon in de Amsterdamse concertzaal staat. Met zes mensen op een podium valt ook erg veel te zien. Minder positief is dat enkel de drie laatste liedjes op de dvd verschillen van de cd. Milow en zijn crew hadden daarin toch wel wat meer mogen variëren. Onze favoriet Dreamers and Renegades had hij daarentegen ook nog op de cd mogen zwieren.
'Maybe Next Year' is hoe een ideaal concert van Milow eruit moet zien en van zo'n hoog niveau dat de zanger dat live onmogelijk altijd kan bovenhalen. Een zeer leuk gebaar tegenover de fans, maar misschien doet hij zichzelf de das om. Mensen zullen te hoge verwachtingen krijgen omdat alles zo foutloos klinkt. En perfectie kan je live onmogelijk waarmaken. Zelfs Milow niet.