Miss Li - Miss Li

Cake Records

Mensen met een ochtendhumeur kunnen maar beter niet Miss Li opleggen in de eerste helft van hun dag. Ze worden er agressief van. Dat hebben we zelf aan den lijve ondervonden. Too much happiness will kill you. Met vrolijke naïviteit hebben wij geenszins een probleem, maar er mag toch nog een beetje gewicht aan hangen, niet? Onze Miss weegt echter zo licht als een veertje en dat leidt uiteindelijk tot irritaties.

Het is vooral dat eeuwige Lolitapersonage dat ze neerzet. Dat van een kind van zestien waar je niets aan te zeggen hebt, dat heel de dag lang gewoon haar zin doet, om de twee minuten om aandacht schreeuwt en met haar hoofd in de wolken haar vriendje overromantiseert. De ADHD-versie van Amélie Poulain, zeg maar. Was het dat waar Nabokov ons voor wilde waarschuwen? Li, zelf 28, kan dus alvast bijzonder goed acteren. We hopen tenminste dat het cabaretesk bedoeld is.

Haar liedjes laten dat alleszins uitschijnen. Net zoals Kate Nash en Lilly Allen zingt ze vrolijk  hoe ze vriendjes afpakt van vriendinnen (I’m Sorry, He’s Mine) en hoe andere vrouwen op hun beurt haar vriendje proberen in te pikken (Leave My Man Alone). De dingen des levens, maar zo luchtig verteld dat het leest als een column uit de Flair. En haar in kleurrijke jurkjes rondhuppelende verschijning moet dat doen vergeten.

Dat doet ze ook in Gotta Leave My Troubles Behind dat iets van de fifties à la Lady Linn heeft. Alleen heeft Linn niet zo’n schriele stem. Tussen al dat extatisch over en weer gehol zijn we blij dat we twee rustpauzes krijgen, waarvan we vooral Don’t Try To Fool Me onthouden. Maar veel diepzinniger dan “I’m just a hungry girl / And you taste so sweet” moet u het niet verwachten. Kings And Queens is van hetzelfde kaliber.

Van Why Don’t You Love Me gaan onze haren overeind staan. Alsof je gedwongen wordt op een paardenmolen te gaan zitten en het leuk te vinden. Single Oh Boy bezorgt ons al helemaal de kriebels. Goed, leuk voor één ritje misschien maar na tien rondjes begint het danig te vervelen. Tot overmaat van ramp eindigt ze ook nog met Good Morning, de klassieker uit onder andere musical 'Singin' In The Rain'. Hopelijk worden wij nooit wakker naast iemand die dit op z’n wekkerradio heeft staan.

Je kan dus maar best je megavrolijkste en superleukste kant bovenhalen als u van dit plaatje wil genieten. De lollige liedjes zoeven ook in een half uur zo aan je voorbij. Dat kan voor sommigen onder ons een voordeel zijn. We proberen nog eens als de lente terug in het land is.