Mister And Mississippi - We Only Part To Meet Again

V2 Records

Meer dan tienduizend exemplaren verkopen van je debuut. Niet slecht voor wat startte als een schoolproject. Maar wat doe je daarna?

We Only Part To Meet Again



Het antwoord is simpel: gewoon doorgroeien naar een (h)echte band. Simpel ja, maar hoe doe je dat? Mister & Mississippi kent het antwoord: veel samen spelen, samen wonen zelfs en verder gewoon doen waar je goed in bent.

Ondanks alle druk van fans en platenmaatschappij slaagt de Nederlandse band erin om een geweldige opvolger af te leveren van het bejubelde debuutalbum. Critici zullen misschien opwerpen dat het ook deze keer allemaal weer braaf klinkt, maar dat heeft gewoon te maken met de zoete stem van zangeres Maxime Barlag, want muzikaal evolueerde de band wel degelijk.

Dat de vier zo snel volwassen werden heeft zeker ook te maken met het overlijden van de moeder van Barlag. Daar sta je dan als je moeder wegvalt. Plots moet je echt alles zelf beslissen. Barlag wist haar verlies prachtig vorm te geven in het bloedstollend mooie titelnummer van dit album en de bijdragen van de andere leden zijn zoals we van hen gewoon zijn: dienend en ondersteunend.

Over heel de plaat hangt een mist van tristesse, maar het is geen kille nevel. De zachte drums en de toegevoegde hoorns en strijkers zorgen voor een warme, troostende sound. De singles en openers van de plaat Meet Me At The Lighthouse en In Between zetten wat dat betreft meteen de toon.

Hier en daar mogen de gitaristen eens flink “los gehen”. Zoals in For Us To RememberThe Filthy Youth en in eerder vernoemd In Between. Maar dat zal vooral live uit de verf komen. Meestal zetten de Sigur Rós-achtige gitaren eerder een sfeer neer, rollen ze de rode loper uit voor de vocale harmonieën. Mooie voorbeelden daarvan zijn de sleper Where The Wild Things Grow , Shape Shifter en het door drummer Samgar Jacobs gezongen For Us To Remember.

Op andere momenten, zoals in het gevoelige Nocturnal, wordt passend gekozen voor een semi-akoestische aanpak à la Bon Iver. Toch is het folkgevoel van de debuutplaat zo goed als verdwenen. De band koos duidelijk een andere aanpak.

De zang blijft wel een belangrijke factor. De harmonieën zijn weer uiterst hecht en in het sober gearrangeerde slotlied A Song For The Quiet Ones hoor je Barlags stem bijna breken van emotie. Het laatste woord is weliswaar aan het melancholisch klinkende strijkkwartet.

Mister & Mississippi bewandelt met deze plaat het smalle pad tussen melancholisch en zeemzoeterig, maar blijft dankzij de postrockpassages mooi aan de juiste kant van de weg. Die weg loopt vooralsnog regelrecht richting top.

Mister & Mississippi zijn in ons land op 2 april (Café Café,Hasselt), 3 april (N9, Eeklo) en 5 april (De Roma, Borgerhout).

27 maart 2015
Marc Alenus