Mister Heavenly - Out Of Love

Sub Pop Records

Dan mogen er al andere bands vermeld staan op die verdomde publiciteitssticker op de cd 'Out Of Love' van Mister Heavenly, dat is nog geen garantie op kwaliteit. Zelfs niet als die bands Modest Mouse, Islands en Man Man zijn. De drie heren spelen trouwens ook nog in andere bands, dus het hadden ook andere namen kunnen zijn. Maar deze plaat heeft genoeg ballen om op eigen kracht te zorgen voor de nodige erecties.

Dat het album met het sterkste nummer start, wil niet eens zeggen dat er verder geen sterke songs meer volgen. Maar Bronx Sniper greep ons wel van bij de eerste luisterbeurt naar de onderbuik. Aanvankelijk klinkt het allemaal nog wat ingehouden, maar met een welgemikte gitaarriff doet Nick Thorburn (van Islands, voor wie het dan toch absoluut moet weten) je naar adem happen. Even kan je nog bekomen, waarna het werk wordt afgemaakt en je achterblijft als een kronkelend hoopje pijn. Van een scherpschutter gesproken.

In I Am A Hologram neemt de piano van Ryan Kattner (van Man Man) het over. Het resultaat is pure rock-'n-roll inclusief pakkende koortjes en gitaarbruggetje. Het lijkt wel of deze drie jongens met dit soort nummers een ode aan die rock-'n-roll hebben willen brengen. Datzelfde retrogevoel besluipt ons bij Harm You. Het klinkt vertrouwd, maar je kan er je vinger niet meteen op leggen.

Trouwens, naast rock waagt deze groep zich ook aan reggae met het toepasselijk getitelde Reggae Pie. Maar dat blijkt uiteindelijk maar een tussendoortje op een plaat die met graagte teruggrijpt naar het verleden en daar ook nog eens mooi mee wegkomt.

Neem nu het bijzonder aanstekelijke Diddy Eyes. De eerste keer dat je dit hoort lijkt het je echt te ver te gaan, maar dan betrap je jezelf erop dat je het refrein steeds opnieuw hardop zit te zingen. De handklapjes maken het bovendien helemaal af, maar die drang konden we nog net bedwingen.

Met Doom Wop gooien ze het opnieuw over een andere boeg. De zang is helemaal vervormd en de gitaar benadrukt dat nog meer. De donkere drums van Joe Plummers (die van Modest Mouse dus) maken het plaatje helemaal af.

Heerlijk ook hoe ze in Your Girl de tijd opnieuw terugdraaien richting jaren vijftig. Let vooral op het subtiele vioolgepluk. Met Wise Men, waarin gitaar en piano perfect samenwerken, wordt het plaatje dan afgerond.

En dan hebben we het niet alleen over de muziek. Deze drie heren hebben het fiftiesgevoel perfect weten te vangen. De leren jekkers en strapless jurken op de hoes zijn niet toevallig gekozen. En wij kunnen hier maar niet genoeg van krijgen.