Modern Nature - The Heat Warps

Bella Union

Jammer dat Duyster deze zomer een pauze nam, want anders had deze band ook veel meer radio-aandacht gekregen.

Nu ja, dat had toch gemoeten. Niet dat Eppo Janssen en Ayco Duyster ooit Modern Nature al draaiden. De band heeft sinds 2020 nochtans al drie platen gemaakt. Albums waarop ze ernaar streefden open en vrij te musiceren… tot op een punt dat de nummers zo abstract en elastisch waren dat Jack Cooper, de creatieve motor van de band, besloot dat ze het voor hun vierde album anders moesten aanpakken. Het kerntrio van de band, bestaande uit hemzelf, Jim Wallis (drums) en Jeff Tobias (basgitaar), werd aangevuld met nieuwe gitarist Tara Cunningham. Dat bleek al vanaf single Pharaoh een gouden zet. De twee gitaristen werken als een eenheid samen rond de ritmesectie en ze zingen ook samen, wat een geweldige chemische reactie losmaakt.

Pharaoh klinkt een beetje als Can en werd beïnvloed door wijlen Andrew Weatherall, Brits dj en producer. Zijn motto: “Fail we may, sail we must” is de kern van het hypnotiserende openingsnummer van de plaat waarin Cooper pleit om een manier van leven te vinden die niemand schaadt naar het voorbeeld van helden zoals Pharaoh Sanders. De tekst blijft traditioneel impressionistisch, maar zelfs zonder te weten waarover het gaat, is dit een geweldig nummer.

Bovenstaande geldt took voor de songs waarin Cooper kritisch en bezorgd naar de wereld rondom zich kijkt. Radio zou handelen over de gevolgen van het kapitalisme voor de natuur, meer bepaald de alomtegenwoordige natuurbranden staan centraal in deze song en, als we ons niet vergissen, ook in Alpenglow. In het met een zalige gitaarsolo gezegende Source neemt hij dan weer "fake news" onder vuur met de anti-vluchtelingenbetogingen in het VK als aanleiding.

“Onder vuur” is dan weer te sterk uitgedrukt. Want zelfs als hij zingt: “There’s a fever in the air” of “And the light that hits my eyes makes me glow inside / Spins my head around”, klinkt het nog alsof hij wat ligt te piekeren in de hangmat. De overheersende toon van de plaat is relaxt en ingetogen. Hoewel niet blind voor alle mistoestanden in de wereld, lijkt Cooper enkel een observator, geen agitator.

Of is hij verlamd van angst zoals het troostend schommelende Zoology doet uitschijnen: “Hibernate / Cover arms and wait / Slow your breath and close your eyes / Lying paralyzed”. Zo klinken de eerste woorden van dit nummer. Het is één van de natuurlijke manieren om te reageren bij gevaar. “Freeze, flight, fight”, weet je nog?

Wat er ook van zij: Modern Nature leverde haar beste album tot op heden af. We kunnen alleen maar geduldig afwachten hoeveel generaties er nog van zullen kunnen genieten. Afgaande op de zes minuten durende afsluiter Totality, is er alvast in het universum van Modern Nature plaats voor voorzichtig optimisme. Fingers crossed.