Mogwai - Hardcore Will Never Die, But You Will

PIAS

We willen eerlijk met u zijn: Mogwai is een groep met wie wij een haat-liefde verhouding hebben. De Schotten hebben een aantal geweldige platen gemaakt, maar die weten ons de laatste jaren niet altijd meer te boeien, terwijl hun live-reputatie ook taande (de ongelooflijk makke doortocht op Rock Werchter 2009 laat nog altijd een vieze smaak na in onze mond). Terwijl recentere bands als 65daysofstatic of Battles met vanzelfsprekend gemak elektro- of drum-’n-bass-invloeden in hun muziek mengen, blijft Mogwai trouw aan hun oorspronkelijke klank, die vijftien jaar geleden zoveel lof oogstte.

Er worden geen mokerslagen meer uitgedeeld op deze zevende langspeler – dat doet de groep al ruim tien jaar niet meer. Het moet echter gezegd: we houden van deze Mogwai. De Mogwai die zijn roots ten volle omarmt, maar met lichte accentverschuivingen. Waar vroeger vaak een rusteloze verstilling doorheen hun nummers trok, plamuren de Schotten nu liever alles hermetisch dicht, met daverende drums als poortwachters. Dit vlechtwerk van gitaar, toetsen en stem maakt dat deze 'Hardcore Will Never Die, But You Will' - titel van het jaar, dat staat nu al vast - vol staat met muziek als een stormram, rauw als in Rano Pano, of onbegrijpelijk dansbaar (we herhalen: ‘dansbaar’ – en ja, u leest nog steeds een Mogwai-recensie) als in Mexican Grand Prix.

Het vooruitgeschoven San Pedro gaf het al aan: deze nieuwe Mogwai heeft terug een haast industrieel aandoende vibe, en het zijn eindelijk niet meer de songs met een de lengte en bijhorende attention span van de gemiddelde Eurovisiesong-inzending. Nochtans is niet zoveel anders: waaierende gitaarlijnen in George Square Tatcher Death Party, hypnotiserende melodieën die crescendo gaan in How to Be a Werewolf, en de typerende aparte humor in de titel van afsluiter You’re Lionel Richie. Dat laatste nummer had ons bijna verplicht om de woorden ‘Lionel Richie’ en ‘episch aandoend’ in een zin te zetten. We hebben onszelf op het laatste nippertje nog kunnen inhouden.

'Hardcore Will Never Die, But You Will' is dus in se eenzelfde Mogwai-plaat als alle vorige. Verwacht geen wereldschokkende veranderingen, geen onbetreden wegen: de Schotse band blijft  binnen de lijnen van de postrockpaden die ze zelf mee hebben uitgetekend. Maar voor het eerst sinds lang weet de groep ons ook nog eens een hele plaat te boeien. We twijfelen zelfs om de ingedommelde live-reputatie van de Schotten nog eens een kans te geven.

Mogwai speelt op 29 maart in de AB. Het concert is uitverkocht.