Monster Magnet - Mastermind
Napalm Records
Met Hallucination Bomb laat de band de motor warmdraaien. Op een gezapig tempo serveert men ons een simpel akkoordenschema dat maar matig boeien kan. Deze song zien wij eerder als b-kantje dan als opener van een album. Bored With Sorcery lijkt er al meer op: een hoger tempo, een zekere gelaagdheid inclusief een geïnspireerde solo en Wyndorf die zijn keelgat eens flink openzet.
Het volgende nummer kan dan weer dienen als prototype voor “Hoe laat ik het publiek luidkeels meebrullen?”. De bijzonder simpele riff bewijst zijn efficiëntie en houdt de aandacht makkelijk vast tot aan het moment waarop de publieksparticipatie gegarandeerd is. Kan u immers weerstaan aan de oerschreeuw “Woo-oow”, gevolgd door de titel van het nummer, zijnde Dig That Hole? Wij in elk geval niet!
De eerste single van het album is dan weer een teleurstelling. Net zoals de opener van ‘Mastermind’ sleept ook Gods And Punks zichzelf voort op automatische piloot. De flitsende solo die Ed Mundell ons op het einde serveert kan deze makke midtempo song niet naar een hoger niveau tillen. The Titan Who Cried Like A Baby is al helemaal een fast forward nummer: Wyndorf die, enkel geruggensteund door een keyboard, een verhaaltje vertelt voldoet niet aan onze definitie van een song.
Gelukkig bevat de tweede helft van het album een paar sterkhouders. Zoals het potige Perish In Fire, dat toegevoegde waarde krijgt dankzij de extra percussie. Het is echter niet het brute geweld, maar de akoestische gitaren met oriëntaalse toets in Time Machine die ontegensprekelijk de beste song van ‘Mastermind’ opleveren. Dit nummer doet onwillekeurig denken aan Black Balloon dat op ‘Superjudge’ staat, al bereikt men toch niet hetzelfde niveau.
Ook Ghost Story, dat begint met akoestische gitaar en eindigt als midtempo rocker, klinkt heel wat frisser dan menig ander nummer op deze plaat, die steken blijft in – voor een band als Monster Magnet – ongeïnspireerde en flauwe powerchords. Ondanks het lof die Wyndorf zichzelf en zijn band toewaait in het promopraatje, overstijgt dit album met moeite de middelmaat.