Moon Invaders - The Fine Line
Grover Records
Het Brusselse ska-collectief Moon Invaders werd in 2001 opgericht door de gebroeders Matthew (zang) en Thomas (mondharmonica) Hardison, die geboren werden in New Orleans, maar opgroeiden in onze Belgische Ardennen. Een paar formatiewijzigingen later, laten ze zich omringen door nog zeven andere muzikanten. Samen leveren ze een product af dat allerminst Belgisch en hedendaags klinkt, en die reputatie bevestigen ze ook met hun vierde studio-album 'The Fine Line'.
We hebben er het raden naar wat de Moon Invaders destijds zoal achter de kiezen hadden toen ze hun groepsnaam bedachten. Als we luisteren naar hun muziek, wanen we ons immers meteen in Midden-Amerika, midden vorige eeuw. Bruin café, dito rum, versterker op drie. Een maanlandschap en moderne technologieën kunnen we echter met de beste wil van de wereld niet voor de geest halen.
Maar zo onlogisch als die groepsnaam is, zo logisch zijn de songtitels. Aan een halve luisterbeurt en een blik op de tracklist heb je genoeg om de refreinen van de openers
Baby, I Know,
Why? of onze persoonlijke favoriet
Just A Po’boy mee te kwelen. Kwelen, ja, want de typische ska-ritmes zijn weliswaar hitsig, maar tekstueel gaat het er nogal bluesy aan toe, met thema’s als verliefdheid, liefde en liefdesverdriet. ‘The Fine Line’, quoi.
De grootste troef van de Moon Invaders is ongetwijfeld de solide stem van zanger Matthew Hardison. Op de instrumentale tracks Red Tail Hawk en Stu Ungar zet die graag een stapje opzij om plaats te maken voor de blazers, maar omdat we nooit de drang voelen om die versterker wat harder te zetten, valt de bedoelde afwisseling niet erg op. Wie minder vertrouwd is met het genre, zal de optelsom van al die verschillende instrumenten snel wegcijferen en terecht aanhalen dat alle nummers toch wel erg goed op elkaar lijken.
Ook op verdere tracks als Love Come Easy, Got A Love en Waiting On A Sign krijgen we gewoon meer van hetzelfde te horen. De aloude "less is more"-regel indachtig, moeten we daarom stellen dat er gerust een paar songs in de studio mochten gebleven zijn, zeker omdat heel wat tracks op dit album al na twee minuten worden afgebroken. Dit is dus evenwel typische achtergrondmuziek, en die leent zich eerder tot langgerekte nummers van vijf minuten en meer.
‘The Fine Line’ maakt ons heel erg nieuwsgierig naar hoe dit live klinkt en - vooral - eruit ziet. Op een goedgevuld podium, achter een rookgordijn, zullen de verschillende muzikanten er wellicht beter in slagen om de aandacht naar zich toe te trekken en respect af te dwingen voor hun solo’s. Als ze ook op die manier kunnen aantonen dat ze niet zo gewichtloos zijn als hun groepsnaam doet vermoeden, zetten wij de Moon Invaders alvast op ons verlanglijstje voor Couleur Café, Cactus Festival en Reggae Geel.
Momenteel zijn de Moon Invaders bezig aan een 10th anniversary tour doorheen Europa. Op donderdag 10 november houden ze de enige stop in België, in het Brusselse Magasin 4.
10 november 2011
Wouter Verheecke
