Motörhead - Ace of Spades

Bronze Records

Als je de dag van vandaag iemand zou vragen om vijf heavy metalbands te noemen die vanaf het prille begin hun stempel drukten op de metalscene, dan hoef je niet verrast te kijken als de naam Motörhead meer dan eens zal genoemd worden. Met hun discografie kan je al een half cd-rek vullen, maar wij pikten er het uit 1980 daterende Ace Of Spades uit.

Op het moment dat dit album uitkwam was Motörhead nog niet op hun hoogtepunt, maar met hun vierde album trokken de Britten iedereen over de streep. De grootste troefkaart is wellicht de superhit Ace of Spades, een klassieker in zijn genre. Je hoort van begin tot einde dat ze hun naam niet gestolen hebben: de gitaren ronken als Harley Davidsons die aan een aanzienlijk tempo onder een aangenaam zonnetje over de snelweg cruisen. Dat is dan ook meteen de basissound. Als je het nummer Fast and Loose even opzet zal je beslist al een spaarcentje opzij leggen om ook zo’n stalen ros in huis te halen.

Naast dat typische gitaarwerk is ook de zang van frontman Lemmy uniek. Met schorre stem zet hij de umlaut op de Motörhead-sound. Maar hét grote punt van kritiek is het gebrek aan variatie in die sound. De ruggengraat van elk nummer is hetzelfde: ruige maar amper van elkaar verschillende riffs met de nodige melodische solo’s die daar als ruggenmerg tussen plakken. Ook het hese en monotone gezang van Lemmy begint na een tijd saai te worden. En dat zorgt ervoor dat je het album – en elk ander Motörheadalbum - al na een half uur beu bent.

Als je het album grafisch zou moeten voorstellen, dan zou het één horizontale lijn zijn die de middelmatigheid netjes overstijgt. Geen pieken dus, misschien een kleintje bij de titelsong. Toch laat dat homogene album ons met een wat saai gevoel achter na beluistering.