Motorpsycho - Yay!

Stickman Records

Een nieuw jaar, een nieuwe plaat. Zo zijn de fans van Motorpsycho het al decennia gewoon. Ziehier de eenendertigste langspeler, die krap een jaar na ‘Ancient Astronauts’ verschijnt. 

‘Yay’ ontstond naar eigen zeggen op het einde van de pandemische houdgreep, toen de bandleden - net als wij allen - op zichzelf terugplooiden en ten prooi vielen aan existentiële twijfel bij gebrek aan optredens. In een geïmproviseerde studio experimenteerden ze twee maanden lang met losse ideeën die zich in de loop der jaren hadden opgestapeld en waarvoor geen ingewikkeld hifi-materiaal nodig was. Het resultaat werd vervolgens bewerkt door ouwe getrouwe Reine Fiske, die de nummers van de "Stockholm sound" voorzag, blijkbaar een begrip in de hedendaagse psychedelische muziek, als we de band mogen geloven.

Zij, die zich opmaakten om andermaal te worden meegezogen in de klassieke epische geluidsmuren van het Noorse trio, zijn er alvast aan voor de moeite. Enkel de teksten verraden de bestaansangst die de wereld in het zog van het virus danig ontwrichtte. Met ‘Yay’ tekent Motorpsycho opnieuw voor een koerswijziging en zet ze een opvallend poppy, bijna geheel akoestische luisterplaat neer. Niet dat dat uitzonderlijk is; de sfeer van de naakte, breekbare liedjes die op vele van de platen vooral het contrast vormden, maakt hier helemaal de dienst uit. Het doet ook denken aan de popplaten, die ze de fans twintig jaar geleden onverwacht voor de kiezen wierpen. Op enkele geanimeerde gitaarriffs in Hotel Daedalus na, is het resultaat dan ook een intieme, melancholische luisterplaat die zacht is voor de oren en geschikt is voor pakweg een lome zomerdag.

Of de diehard fans op een zachtzinnig kabbelend plaatje zaten te wachten, zal moeten blijken. Het lag alleszins niet in de lijn der verwachtingen, zoals zo veel van Motorpsycho’s oeuvre. Maar zoals vaker met nieuw werk van de Noren, wint deze plaat na de initiële grote vraagtekens met elke luisterbeurt aan symfonische voldoening. De productie van Fiske is daar niet vreemd aan, getuige de harmonische ruimte en klankkleuren die je bij het beluisteren met hoofdtelefoon overdonderen. En terwijl het voor niet geïnitieerden in het Motorpsycho-universum al eens lastig is een goede doorgang te vinden in de massieve verzameling aan genre-doorkruisende platen, zal dit exemplaar ongetwijfeld op brede bijval kunnen rekenen zonder af te doen aan het DNA van Noorwegens bekendste rockband.

Michiel De Gieter