Mountain Bike - Mountain Bike
Humpty Dumpty Records
“Als er teveel emotie mee gemoeid is, wordt een sprint een gekkenhuis”, dixit Marcel Kittel, de snelste man op een fiets. De link naar het eerste album van Mountain Bike moet je niet ver zoeken: eerst en vooral omdat een mountainbike hetzelfde stalen ros is als een koersfiets en ten tweede omdat je hun eerste album gerust kan vergelijken met een langgerekte sprint. Eentje zonder veel gekte en emotie, maar waar wel af en toe een kopstootje of een elleboogje wordt uitgedeeld.
Garagerock... Veel bedreven muziekluisteraars zullen net als wij bij het horen van dit etiket eens diep zuchten; het genre is aan een serieuze retour bezig. Toch weet Mountain Bike op te vallen in dit peloton. Ze geven garagerock een duwtje in de rug door het toegankelijker en vooral catchy te maken. Er kan al eens meegezongen worden, de luchtgitaren worden bovengehaald en je stuur/ pennenzak… (zelf in te vullen) kan al snel als drumstel gebruikt worden. Dat maakt dit album ook zo fijn. Het is keihard rechtdoor trappen zonder er al te veel bij na te denken.
Mountain Bike heeft een waaier aan invloeden. Zo horen we Beck, Grandaddy, Ty Segall tot zelfs Eagles Of Death Metal terug. Dit alles gecombineerd met voldoende animo doet het album ons verlangen naar de komende festivalzomer. Zeg nu zelf, wie kan dat voetje stilhouden bij een zomers gitaardeuntje als op Word Land? Of gezellig op je dijen kletsen met de drum mee op Everything But A Gift? En ja, ook de “uuuwuuwuuus” die we nu op Cicogne al meezingen zullen zeker drie keer zo luid klinken met een halve liter in onze handen.
God zij dank beheersen ze ook de kunst van het terugschakelen. Op nummers als Hangin’ Around en Just Good Friends wordt het tempo een beetje gedrukt en kunnen we even uitblazen. Saai is het alvast niet, zo trekken ze op het einde van Hangin’ Around alweer de registers open en is het de tekst op Just Good Friends die op de voorgrond treedt. Dat mag ook wel eens.
Onze favoriet blijft alvast Torture: een mooi voorbeeld van hoe de band veel invloeden oppikt en verwerkt in hun nummers. Zo begint het nummer met een uitgesproken shoegaze gevoel, schakelt het dan over naar een riff waar Queens Of The Stone Age nog jaloers op zou kunnen zijn en doet het refrein ons tenslotte denken aan één of andere Britse punk band.
Zelf hebben ze waarschijnlijk weinig met wielrennen, maar toch maken we graag een vergelijking met een massasprint. Er heerst een georganiseerde chaos, er worden treintjes gemaakt, af en toe een kleine versnelling en uiteindelijk “kop in ‘t kaske” en gaan. Is een massasprint uiteindelijk ook niet het interessantste aan die hele koers? Je mag gerust verder knikken.
Mountain Bike speelt deze zomer op Dour Festival en Rock Zerkegem