Mr. G - Still Here

Rekids

Wij stonden op de eerste rij tijdens de hoogdagen van de tech-house. We verbaasden ons over de te gekke party’s en over de muziek die deejays uit hun mouw schudden. Het moet ook een bloeiende periode geweest zijn voor Mr. G, alias van Colin McBean. Zijn plaatjes verschenen op gerespecteerde labels als Defected en End Recordings, het platenlabel van de beroemde Londense club The End. Dat hij vandaag nog iets betekenisvol maakt, verbaast hem blijkbaar zelf als we kijken naar de titel van zijn album: ‘Still Here’.

Hij klinkt zelfs een beetje verbitterd in de voetnoten van zijn album, waarin hij uitlegt dat hij de evoluerende muziek en de veranderende muziekindustrie maar weinig kon volgen en op een dood spoor terecht kwam. G heeft zijn weg terug gevonden, maar zonder in de pas te lopen van de huidige generatie elektronische muziekproducers. Hij doet zijn eigen ding en dat klinkt vaak heel old school. En het klinkt vooral veel donkerder dan we van hem ooit gewoon waren.

De verwijzingen naar “the good old days” liggen er soms ook gewoon dik op. Zo samplet hij “Deeper inside myself/I journey inside myself” uit Supernatural, een nummer dat midden jaren negentig door Ursula Rucker werd ingezongen en door King Britt onder de naam Firefly werd uitgebracht. Plak onder die tekst pure onversneden tech-house met een ambient tintje en je waant je terug “those days”.

Ook in Dark Town Orchestra horen we samples uit een ver verleden (Welcome To Club van Digital Express, iemand?) en graaft McBean door naar de begindagen van de techno. Denk aan Dave Angel, Dan Curtin of Kenny Larkin. Alles klonk donker, mysterieus en vernieuwend. Ongrijpbaar en onwezenlijk ook. Mr. G, ooit nog vier jaar lid geweest van techno-act The Advent, doet het op een overtuigende wijze, maar een volledig album hier aan wijden is misschien iets te veel van het goede.

Vooral naar het einde toe weegt “Still Here” zwaar op de schouders. Colin ruilt de zweverige Detroit-stijl in voor het hardere beukwerk, wat minder evident is om in je luie zetel te kunnen genieten.

Hoe goed het ook in elkaar gepuzzeld is en hoe goed hij ook de sfeer en de ambi terug in ons naar boven weet te halen, we blijven met het gevoel leven dat we het allemaal al eens gehoord hebben. Colin eindigt zijn voetnoot met “I’m still here and there is a place for me and my music”. Wel, daar twijfelen we niet aan. Dit plaatje vindt zeker en vast zijn weg naar de dansvloer van de underground techno party’s, maar als album vinden wij het iets te eentonig om boeiend te zijn.