Mumbai Science - Déjà Vu

Lektroluv Records

De trouwe fan zag het al maanden aankomen via grappige Instagrams, maar toch komt debuutalbum ‘Déjà Vu’ enigszins onverwacht. Mumbai Science wist zichzelf dankzij faux-pas-techno het label van "Toekomst der Belgische Dancemuziek" bij elkaar te producen en dankzij hun honkvastheid bij Lektroluv Recordings zijn er weinig acts die meer stabiliteit kennen én afleveren met topsets of productiewerk

Maarten Elen en Jonas Kiekesoms reisden ondertussen de wereld rond met hun uit de hand gelopen hobby en nestelden zich met uitmuntende dansvloerwapens in de platenbakken van Boys Noize tot Erol Alkan. Nu is er dus een full album en dat was, wegens de plezante drie kwartier, zeker het proberen waard, maar een tijdloos icoon moet toch met andere dingen afkomen.

Met een wervelwind van opbouwend synthgeweld komen de heren binnengevallen in Hivemind. Het geratel klinkt opvallend onverfijnd voor Mumbai Science en volgt een eerder eighties-, Kavinsky-esque lijn. Aan energie ontbreekt het allerminst, want dit is meteen een onnavolgbare krachttoer om mee te openen is dit. Titletrack Déjà Vu weet die energie beter te kanaliseren in de gekende intermezzo’s tussen strofes en refrein. Puike single, al toverden ze in het verleden wel straffere trucs uit hun hoed. Zonder een retrojasje.

The Call doet ons een eerste keer echt aangenaam opkijken. Deemsterende glitters, een denderende beat en het stemgeluid van Gustaph van Hercules & Love Affair maken van deze disco iets uit de toekomst. In combinatie met het daarop volgende Lotus  komt deze vijfsterrentopper uitermate goed tot zijn recht.

Waar hiphop Missy Elliott heeft voor de vuilbekkerij, moet elektronica niet onderdoen met de al even legendarische Peaches. Zij komt fluitdeuntje Whistleblower opluisteren met haar woordenwaterval en lijkt daarvoor de juiste meerwaardebrenger te zijn. Blame The World, Control en King Of The Top Floor met DJ Spank klinken ruw en log, aangedreven door een legertje drumpads. Het middenveld van dit album schiet alle kanten uit dankzij revolterende bleeps en rushes, maar laat uiteindelijk geen onuitwisbare indruk na.

Price Tag brengt wel een versatiel geluid met zich mee. Alweer dankzij katachtige vrouwenvocalen. Tussendoor spelt het karikaturale Tower Of Babel (samen met het eerdere) Déjà Vu nog de les. Ze vormen een aanklacht tegen een toekomst waarin uitgaan niets meer is dan businesskaartjes omruilen en waar de dj boosdoener is van een amusementloze avond. Als laatste topgast wordt Mixhell er – inclusief percussiewerk – bijgehaald in afsluiter Vegas.

Een volgbare lijn bevat dit album niet, een fijne collectie van stevige elektronica is dit dan weer wel. Dus leve Mumbai Science!