Mumford & Sons - Sigh No More

V2

Het lijkt wel of ze aan de andere kant van Het Kanaal en masse het stof van grootvaders banjo geblazen hebben. De Britse folkgroepen schieten als paddenstoelen uit de grond. Het is er dan ook het seizoen voor. Nu, je hoort er ons niet over klagen, want er zit veel knap materiaal tussen. Neem nu Mumford & Sons.

De groep werd opgericht in december 2007 en bracht onlangs het debuutalbum ‘Sigh No More’ uit. Van dat album werd Little Lion Man als single vooruitgestuurd. Sinds de eerste keer dat we het nummer hoorden, waren de verwachtingen hoog gespannen.

De plaat steekt met titelsong Sigh No More rustig van wal. De vier muzikanten zingen meerstemmig samen, een gitaar en bas vullen het geheel wat op. Je moet niet schreeuwen om gehoord te worden. Het is pas na goed twee minuten dat het tempo naar omhoog gaat, en dat men aan het fingerpicking begint.

Het fingerpicking en de harmonieuze samenzang bepalen in grote mate de sound van de band. De basis is oldschool folk, maar het zit in zo’n energiek en robuust kleedje dat het allesbehalve ouderwets aandoet. Het zou ons niet verwonderen, mocht de wat rauwe zangstem ons binnenkort even vertrouwd in de oren  klinken als de typische zangstem van pakweg Eels of Beirut.

Maar terug naar de plaat in kwestie. Openingsnummer Sigh No More is een perfect opstapje naar de volgende twee nummers op de plaat. Ook The Cave begint rustig, om uitbundig te eindigen. In Winter Winds wordt de rustige eerste minuut geschrapt en kiest de band resoluut voor een levendig begin. Het nummer doet wat folkloristisch aan.

‘Sigh No More’ bevat ook enkele zeer beklijvende nummers, waarin zwaardere onderwerpen niet gemeden worden. De tekst en muziek van Timshel doen je nog voor het einde van het nummer in gedachten verzinken. Hetzelfde geldt voor After The Storm. Dit is het laatste nummer van het album, maar de melodie blijft in de stilte nog minutenlang doorklinken.

Mumford & Sons heeft met ‘Sigh No More’ een bijzonder mooi debuutalbum gemaakt. Folk is meer dan ooit terug, en wij zijn daar niet rouwig om. De band staat trouwens op 22 november geprogrammeerd op het Crossing Borderfestival in Antwerpen.