Musée Mécanique - Hold This Ghost

Souterrain Transmissions

Er zijn platen waar je een hartsgrondige hekel aan hebt. Die zijn eenvoudig om te bespreken. Je haalt gewoon de machete boven en hakt erop in. En dan zijn er platen waarover je niet kan zwijgen, waarvan je maar niet genoeg kan krijgen. Maar de moeilijkste platen zitten in de immense grijze zone daartussenin. Of ‘Hold This Ghost’ van Musée Mécanique daar dan onder valt, vraagt u?

Enig onderzoek toont aan dat Musée Mécanique een museum in San Francisco is waar mechanische muziekinstrumenten en antieke arcade games van het soort dat in Amerikaanse films op de pier aan de kust staat worden tentoongesteld. Maar Musée Mécanique is nu dus ook een band. Van het soort dat zachte fluisterpopmuziek maakt.

Er zijn al heel wat van die bands gepasseerd. En als we Musée Mécanique bezig horen, is Travis één van de namen die ons door het hoofd schiet. Travis, de band die met ‘The Invisible Band’ een prachtige plaat maakte en dat niveau niet kon aanhouden, waardoor ze intussen al bijna tien jaar achter de feiten aanhollen en liedjes maken die de middelmaat nergens meer overstijgen. Er waren nog wel liedjes die heel even de aandacht trokken, maar uiteindelijk toch geen Sing of Flowers In The Window waren.

Musée Mécanique zit in datzelfde straatje. ‘Hold This Ghost’ is best een leuke plaat om een keertje te draaien en zelfs voor twee keer draaien wij onze hand niet om. Maar het is toch zo moeilijk om enig onderscheid tussen de verschillende liedjes te maken. Deze plaat is dus in hetzelfde bedje ziek als de laatste van Midlake: leuk, maar zeker niet meer dan dat.

Door wat minder courante instrumenten als de zingende zaag, het accordeon of het glockenspiel te gebruiken, wordt er misschien wel iets toegevoegd aan de nummers, maar dat volstaat duidelijk niet om deze flatliner te doen heropleven. Daarvoor zal toch heel wat meer elektriciteit door de aders van deze songs gestuurd moeten worden.

Dus komt ‘Hold This Ghost’ ondanks moedig tegenspartelen toch in de grijze modder van de middelmatigheid terecht om daar roemloos tenonder te gaan. Ongetwijfeld zullen er hier en daar wel jonge mensen dwepen met deze band, maar diezelfde jonge mensen zullen over enkele jaren ook terugkijken en zich enkel nog de melancholie herinneren.