My Dying Bride - A Line Of Deathless Kings
Peaceville Records
Eerder dit jaar lieten ze alle haren die een menselijk lichaam rijk is nog ten hemel rijzen op Graspop en vandaag blikten ze hun negende brok emotie in. Op zestien jaar tijd is My Dying Bride uitgegroeid tot de populairste nog actieve doom metalband op aarde. Dan is een nieuw album wel iets om naar uit te kijken leek ons.
Speciaal en cruciaal aan hun unieke sound is de dubbele kickdrum. Die bepaalt het tempo en het ritme van de nummers. Zoals gewoonlijk mag dat nooit te hoog liggen en is dat ritme heel onregelmatig, zodat het timen van de gitaarpartijen bijzonder veel ervaring vraagt. Alle leden van My Dying Bride voelen elkaar dan ook perfect aan en dat resulteert in die overweldigende sound met tal van variatie. Op dit album nemen de diepe, bombastische gitaarslagen het merendeel voor hun rekening. Tegen een gemoedelijk tempo kruipen zij over de alweer betoverende keyboardsamples. Keyboardspeelster Sarah zorgt met haar mystieke onderstroom voor voldoende duisternis en ergernis. Sommige riffs lijken wel erg sterk op exemplaren die we elders in onze My Dying Bride – collectie al eens terugvonden. Tevens voeren de heren je met hun hypnotiserende zweefmelodietjes naar een andere wereld waar je helemaal wegdroomt. Sneller als gebruikelijk schudden enkele bulldozergitaren je daarop weer wakker.
Daarnaast beschikken de Britten over een van de beste zangers ter wereld. Aaron heeft een enorm breed stembereik en buit dat eigenlijk maar sinds hun vorige album ten volste uit. And I Walk With Them is een van de matigste nummers, maar Aaron verheft dat op zijn eentje tot een wonderplaat. Niemand kan zoveel emotie in zijn stem leggen als hij. Het nummer in kwestie bevat dan ook de zuiverste en meest hartverscheurende hoge uithaal die wij ooit registreerden. “And heaven opens upon me”, zingt hij zo puur en dramatisch dat je effectief de indruk krijgt dat de hemel boven je hoofd openscheurt. Ook als hij “Your pain it talks to me” kreunt stroomt die pijn ervan af. Anderzijds kan hij heel gemeen klinken als hij zijn diepe praatstem of zijn afgrijselijke schreeuwzang met die donkere gitaarakkoorden combineert. Wat ons toch wel verraste waren de frequent tweestemmige zangstukken. Nooit eerder gedaan en eerlijk gezegd heeft Aaron geen tweede stem nodig om zijn sublieme intonatie tot uiting te laten komen.
Tussen al die pracht en praal is het moeilijk om een uitgesproken topper te kiezen. Ons oog viel op het naar My Dying Bride – normen korte One of Beauty’s Daughters. De wat gonzende riff en de klaagmuur van Aaron voegt iets nieuws en heel speciaals toe aan dat nummer. Wie het graag wat harder heeft zal beslist zijn gading vinden in het boze en vaak stevig stuivende Love’s Intolerable Pain. Met dit album toont de band gewoon wat iedereen al wist: dat ze de beste doomact zijn van het moment. Besluitend roepen we ‘A Line Of Deathless Kings’ met veel plezier uit tot een van dé topreleases van dit jaar.