My Sad Captains - Sun Bridge

Bella Union

Het Britse My Sad Captains levert met 'Sun Bridge' een fris stukje droompop af.

Op de vierde langspeler van My Sad Captains namen gitarist Leon Dufficu en drummer Ben Walker het over van respectievelijk Nick Goss en Jim Wallis. Toch blijft de naar een gedicht van Thom Gunn vernoemde groep, die in 2009 opgericht werd, staan voor hypnotiserende droompop met echo's van Mercury Rev of Cocteau Twins.

'Sun Bridge' klinkt dan ook ontzettend warm. Zie het als indiepop met een toefje elektronica of ambient. De songs gaan mooi in elkaar over zodat er echt sprake is van een langspeler, eerder dan een losjes bij elkaar geharkte collectie.  

Dit door Jeff Zeigler (Steve Gunn, Kurt Vile, A Sunny Day In Glasgow) geproducete album neemt je mee naar een heel eigen klankwereld vol magie. Dit zijn songs waarin je helemaal kan verdwalen; net zoals in een sprookjesachtig bos waar elke nieuwigheid betoverend is.

Ons enthousiasme voor dit album heeft te maken met de loepzuivere, zij het klassieke popmuziek (Don't Listen To Your Heart of Curtain Calls), die erop te horen is. Het memorabele Destination Memory, één van de vele hoogtepunten, prikkelt en doet je overstag gaan. Diversiteit is waarop gemikt werd. Je hoort hoe de groep verschillende paden tegelijkertijd bewandelt; zowel pop als meer rockgerichte songs (het krautrockerige Everything At The End Of Everything) naast elektronica en ambientgestuurd experiment. En ook meer psychedelicagetint werk (New Sun) komt aan bod.

Op de beste momenten komen al die elementen samen en vormt het geheel meer dan de loutere optelsom. 'Sun Bridge' is het album waarin de groep allerlei veranderingen (ook bassist Dan Davis verliet de groep na de opnames, maar is op het artwork nog wel aanwezig) aanpakt en daaruit net haar sterkte haalt. De toekomst is hoopvol en lacht hen toe.