Nachtpost - Sporen

Eigen beheer

Nachtpost is een goed bewaard geheim uit de Nederlandstalige rockscene. In de jaren tachtig opereerden ze onder de naam Nanacht, maar vanaf 2008 gaan ze door het leven als Nachtpost. ‘Sporen’ is hun derde album onder die gedaante.

Nachtpost speelt muziek die je aan een band met die naam zou koppelen: prikkelende en intrigerende teksten door diepe stemmen, tegendraadse ritmes en spanning om te snijden. Liefhebbers van The Scene en Spinvis, maar ook Nick Cave en Joy Division vinden in de muziek van Nachtpost wellicht hun meug.

Veelal zijn het de drums en basgitaar die de dans leiden. Zo ook in donkere desolate en indringende openingssong De Mantel die gebaseerd is op de Peterburgse Vertellingen van Nikolaj Gogol uit de negentiende eeuw.

Zelfde recept, maar andere toon in Trap en Leeg. Trap is eerder poppy van timbre, terwijl Leeg echt wel de rock opzoekt. Beide songs blijven pittig en dreigend met eigenzinnige ritmes.

In Waarom Ook Weer krijgen we een heuse, intense smeekbede voorgeschoteld. "Ik heb je nodig / weet niet waar ik het zoeken moet", zingt zanger Michel De Laat. We wouden dat we konden helpen, maar we weten het ook totaal niet.

Daarna gaat de plaat wat slabakken en pikken we nog sporadisch enkele toffe nummers op. Gistermorgen valt erg funky in en kan rekenen op een fantastisch refrein. Koud In De Kamer heeft iets van een ingehouden walsje in mineur en bouwt op naar een overvloedig einde.

Het topnummer van het album staat wat ons betreft behoorlijk achteraan. Wars valt erg donker en dreigend in met een stuurse bas en sterke gitaren. De zang is strijdbaar en de teksten grijpen aan. "Krassen op je huid verhalen waar je bent geweest / wat je bent geweest", en dergelijke, diepgravende en poëtische zinnen.

‘Sporen’ kan niet volledig overtuigen, maar biedt zich op zijn beste momenten aan als een warm haardvuur dan wel een omstuimige brandhaard: warm, maar ook dreigend, onheilspellend en ook wel wat ondoorgrondelijk.