Nanna - How To Grow A Garden

Republic Records

Nanna Bryndís Hilmarsdóttir, de vrouw van Of Monsters and Men levert een doorvoelde plaat af.

Twaalf jaar geleden leverde een band uit IJsland het leukste folkdeuntje van het jaar af met Little Talks. We werden er allemaal vrolijk van. Op haar eerste solo-album host de frontvrouw veel minder, zelfs helemaal niet in het rond. Op ‘How To Start A Garden’ horen we een in zichzelf gekeerde dame, die heel wat te verwerken heeft na een reis over de stormen van het leven. Maar er is ook goed nieuws. Nanna legt zoveel poëtische openhartigheid en adembenemende gratie aan de dag en de plaat is zo mooi gearrangeerd dat ze uit de strijd van het leven terugkeert met een kostbare schat en de hoop op een betere toekomst.

Het titelnummer en openingsnummer heeft meteen alles om de luisteraar te overtuigen. Het start met een knisperend vuur en vogelgezang en gelach dat weerklinkt vanuit de tuin. Dan volgen toetsen als van warme honing en koperblazers die als een warme lentebries leven blazen in de plaat. Er is zelfs keelzang te horen, een mooie hint naar haar thuisland.

Naar verluidt heeft Nanna lang aan deze plaat gewerkt en dat zou wel eens kunnen kloppen, want de songs zijn met zoveel zorg aangekleed dat dit geen haastwerk kan zijn. Luister maar eens naar het introverte Sputnik, de breekbare pianoballade The Vine/ 13 of het zachtjes zoemende Godzilla dat ooit startte als een gitaarstukje tijdens een koude winter, maar langzaam ontkiemde tot een prachtige song over zich ergens niet thuis voelen.

Niet alle nummers klinken klein. Songs als Crybaby, Disaster Master, Bloodclot / Andvaka en het afsluitende, deels in het IJslands gezongen Seabed vormen een mooi contrast met de eerder genoemde liedjes. Hier klinken de drums voller, de gitaar ruiger en de zang feller en Bloodclot / Andvaka wordt gekenmerkt door meer elektronische klanken die van diep opborrelen en aan de oppervlakte komen als een geiser.

Tijdens het luisteren moesten we denken aan The National. Blijkt dat de plaat minstens voor een deel werd opgenomen in de studio van Aaron Dessner en die laatste werkte ook mee. Aan Milk bijvoorbeeld, nog een mooie pianoballade. Andere gast is multi-instrumentalist Josh Kaufman (Muzz, Bony Light Horseman). Bij hem nam Nanna onder meer Voyager op, een berustende song met een streepje klarinet over het aanvaarden van haar mindere eigenschappen.

“New beginning usually means an end”, zingt Nanna in Godzilla. Of ze hiermee het einde van Of Monsters and Men aankondigt, weten we niet, maar het begin als solo-artiest is alleszins prachtig geslaagd.