Neal Casal - Roots & Wings

Fargo Records

Het is u misschien ontgaan, maar Neal Casal is intussen al bijna twintig jaar actief als muzikant. En hoewel hij in zijn thuisland een vrij behoorlijke fanbase heeft, werd hij aan deze kant van de oceaan pas opgemerkt toen Ryan Adams hem aanstelde tot luitenant van zijn Cardinals. Wie wil polsen naar zijn vroegere werk, vindt in ‘Leaving Traces : Songs 1994-2004’ een mooi overzicht. Maar vergis u niet: deze recensie gaat wel degelijk over zijn nieuwste cd, ‘Roots & Wings’.

Neal Casal is een vakman. Hij kan, net als zijn ad-interimbaas, liedjes schrijven. Liedjes die hij dan met zijn karakteristieke, zachte, lichtjes golvende stem weet te brengen op een manier die uiteindelijk toch onder je huid kruipt.

Dat vraagt echter wel even tijd. Aanvankelijk, tijdens de eerste luisterbeurten, lijkt het allemaal een beetje op elkaar. Er lijkt weinig variatie in deze plaat te zitten. Pas na het nodige aantal passages door luidsprekers en / of hoofdtelefoon blijkt dat hier eigenlijk geen eentonige landschappen worden geschilderd. De kleurschakeringen zijn eerder subtiel. Minimaal, maar wel degelijk aanwezig.

Je moet even afstand nemen voor je opmerkt dat de banjo en de mandoline zorgen voor een extra dimensie in A Year And A Day. Tomorrow’s Sky bloeit in al zijn eenvoud open als een madeliefje tijdens het refrein, wanneer Casal zelf de achtergrondzang voor zijn rekening neemt, om ingetogen zijn blaadjes te sluiten bij de strofen.

Dat zijn roots in de country en americana liggen, hoeft niemand te verwonderen. Maar waarom veranderen als je genre trouw blijven pareltjes oplevert als The Cold & The Darkness?

'Roots & Wings' is niet echt een plaat om uit de bol op te gaan. Daar zijn andere platen voor. Neen, dit is er eentje om knus te cocoonen. En misschien kan je met je partner een voorzichtig dansje plaatsen op de tonen van een heerlijke ballade als Cold Waves.

Het moge duidelijk zijn dat zijn samenwerking met Ryan Adams de nodige indruk op hem heeft nagelaten, maar desondanks gaat het hier in geen geval om een goedkope reproductie. Dergelijke samenwerkingen en invloeden verrijken je palet alleen maar. Casal kopieert nergens klakkeloos, maar brengt eigen accenten aan, gebruikt zijn schitterende stem én houdt het vooral erg eenvoudig. En dus getuigt ook dit plaatje van het nodige vakmanschap. Tenminste voor wie er even de tijd voor maakt.