Neal Morse - Momentum

Radiant Records

Volgens Neal Morse is het ‘Momentum’ eindelijk gearriveerd op album nummer zeventien. Zijn verbintenis met Spock’s Beard lijkt al een eeuw geleden. Met soulbroeders Paul Gilbert, Randy George (Ajalon) en Mike Portnoy bewandelt Morse zoals steeds het pad van de Heer. En hoewel het op een formule begint te gelijken, is het een sterke formule.

Het bruisende titelnummer klinkt inderdaad alsof voor Neal de hemelpoort opengaat. Voor minder doet hij het ook niet. Sinds zijn bekering tot het christendom heeft Morse weleens last van messiaanse allures. Maar zelfs een diehard atheïst zal moeten toegeven dat dit de kwaliteit van zijn solowerk nooit dwars heeft gezeten.

Zeiden we Spock’s Beard? Helemaal afscheid kan Morse van zijn moederband toch niet nemen, want hier is een nieuw deel van Thoughts, oorspronkelijk een ode van de Beard aan de polyfonische meesters van Gentle Giant op ‘Beware of Darkness’ (1996). Deze alweer vijfde interpretatie is, zoals te verwachten was, virtuoos en idiosyncratisch. Het vereist een drummende octopus als Portnoy om al die verschillende maatsoorten bij te houden.

In schril contrast is het elegische Smoke and Mirrors als een mantel omheen Morse in zijn spirituele zoektocht door de nachtelijke woestijn. Weathering Sky is de storm die van tijd tot tijd in ieders leven opsteekt. Beatlesachtige strijkers leiden Freak in tot een bombastische hymne losbarst, zoals alleen Amerikanen dat met oprechtheid kunnen spelen.

Met ruim drieëndertig minuten speeltijd lijkt de titel World Without Ending haast een grapje, maar Morse haalt hier nog eens alles uit de kast en stuwt zijn bandmaats tot nieuwe symfonische hoogten. De vuurkracht wordt knap gedoseerd zodat de luisteraar nergens het gevoel krijgt aan een uitputtingsslag deel te nemen. Maar Morse zou Morse niet zijn mocht hij aan felheid inboeten; als het uitkomt, bezit zijn zang de scherpte van een mesblad.

Morse is als een predikant voor de overtuigden: zijn boodschap is voorspelbaar, maar aan zijn overtuigingskracht valt niet af te dingen. Het innerlijke vuur brandt weer als nooit tevoren. Hallelujah!