Neco Novellas - New Dawn / Ku Khata

World Connection

Anselmo J. "Neco" Johanhane woont momenteel in Rotterdam, maar zijn roots liggen in Mozambique. Daar groeide hij op in een muzikale familie: zijn vader speelde gitaar en zijn moeder zong in het lokale kerkkoor. Hij reisde zowat heel Europa rond en op zijn nieuwe album ‘New Dawn / Ku Khata’ slaagt Neco Novellas erin om deze indrukwekkende waaier aan invloeden samen te smelten tot een consistent geheel. Maar alles klinkt te beredeneerd om echt te kunnen opwinden.

Neco werd in 1974 geboren in Maputo, de hoofdstad van Mozambique. Hij beleefde zijn tumultueuze jonge jaren in een land geteisterd door burgeroorlog, natuurrampen, criminaliteit en een AIDS-plaag. Als telg van de Chopi-stam kwam hij al vroeg in contact met traditionele muziek. Rond zijn dertiende namen plaatselijke nonnen hem onder zijn hoede en begon hij zelf muziek te maken. In 1996 liet Neco zijn vaderland achter zich, en belandde, na een verblijf van vijf jaar Portugal, in Rotterdam, waar hij aan het conservatorium kon studeren.

Voor de opnames van ‘New Dawn / Ku Khata’ heeft Neco een beroep gedaan op zijn familie. Broers Nelson en Isildo nemen mee de instrumenten voor hun rekening. Op de achtergrond vinden we zijn zussen Cidalia en Isabel terug. Opgemerkte gast is Lilian Vieira (Zuco 103). We horen een eclectische mengeling van Mozambikaanse traditionele muziek (Timbila), jazz, funk, samba, reggae, rock en afro-pop. Het doet denken aan Paul Simon ten tijde van ‘Graceland’. 

De groep loopt over van het talent, zoveel is duidelijk. De nummers op ‘New Dawn / Ku Khata’ zijn geraffineerde composities met minutieuze arrangementen, in elkaar geknutseld met veel oog voor balans. Vooral de zachtmoedige samba van Vermelha en de psychedelische fusionjazz van Swile Navo kunnen bekoren. Opmerkelijk is ook het middenstuk van Zula Zula, met begeesterende dialogen, eerst tussen gitaar en bas, en dan tussen voor- en achtergrondzang.

Neco’s obsessie met het geheel gaat echter ten koste van de delen. ‘New Dawn / Ku Khata’ is als een stoofpot die te lang heeft opgestaan, waardoor de ingrediënten hun karakter hebben verloren. Ook de spontaniteit en ongebreideld spelplezier die van veel afro-pop een feest maken, ontbreken. Op den duur gaat een en ander dan ook vervelen - zij het lichtjes - en wordt het wat van een karwei om ‘New Dawn / Ku Khata’ tot het einde toe te beluisteren.